Sneeuwklokjes in de kloostertuin, veldsla en andijvie met de dauw er nog op, schoongemaakt, gebrainstormd over vasten-meditaties.
God zoeken op plekken in de Bijbel : in de woestijn, Jezus praat met de duivel Mt 4, 1-11). Op de berg; Jezus ziet er ineens stralend en-niet-van de-wereld uit (Mt 17,1-9). In de tempel; jezus verjaagd woedend de handelaars en kooplieden (Mt 21,10-17). Bij de bron; Jezus praat met de samaritaanse vrouw, de vreemdelinge van die tijd waar je ver van bleef: "stromen van levend water zullen in jou vloeien" (Joh 4, 1-15). In het huis van Zacheus; de tollenaar die dacht dat hij te min was om jezus als gast te ontvangen. In de wijngaard; (Joh 14, 1-17) aan de wijnranken herken je de vrucht...
Al die bijbelse verhalen zijn gewoon ijzersterk door de innerlijke dynamiek. Ze afstrippen van moraliteit en kwezelig geloof en ze in een meditatieve sfeer bemijmeren, dat is het doel. Leuk om daar mee bezig te gaan...En uiteindelijk elke keer het Taizélied gaan zingen:"Ubi charitas, Deus ibi est (waar liefde is, daar is God). Deze zin zou voor mij genoeg zijn, meer hoef ik niet.
Samen het journaal kijken: in de stilte en de eenvoud van het klooster, vallen je ineens andere dingen op. De gemaakte, opgeklopte toon van geinterviewden en hun journalisten. Het feestpak dat Philip Freriks aan heeft. De schelheid aan sfeer.
Een item over relaties op het werk en Philip Freriks maakt een bruggetje: ....en Marion, wat voor weer wordt het morgen? Kan men voetje vrijen in de regen?
Ik loop met een broeder de kloostergangen op. Zegt ie: "voetje vrijen...dan ga je toch gewoon samen onder de douche staan? Wat doen ze toch moeilijk!"
Bulderend van de lach, ga ik weer naar mijn kamer.
Een uur later, onder de wijn en de sherry, weet hij te vertellen dat koning Willem II, biseksueel was. Zo hoor je nog eens wat, in het klooster.
