Ik vind het wel leuk om innerlijke processen van je zelf op het spoor te komen, door serieus te kijken naar dingen die toevallig op je pad komen.
Wijsheidsstromingen zoals de Tarot en de I Ching maken welbewust gebruik van het toeval.
De vraag is, hoe je omgaat met het resultaat. Wie voorspellende waarde hecht aan de kaarten, komt bedrogen uit. Wie de legging of de gooi behandeld als een gesprekspartner of vriendin, die jou iets wil vertellen over jouw hier-en-nu, krijgt vanzelf nieuwe associaties of ideeën, door dat wat op tafel komt. Soms maakt je dat blij, soms zet het je aan het denken, soms schudt het wakker.
Onlangs legde ik de Tarot, voor een begeleidende kaart voor de komende tijd. Het werd "Koningin van de Staven" en daar was ik wel blij mee. Moest er ook om lachen want het was precies in de roos: een vrouw omringd door zonnebloemen en de zonnebloem is dé bloem in de Franciscaanse traditie. Hoe bestaat het!, dacht ik.
Verder riep de kaart op dat het belangrijk voor me is om vast te houden aan dat wat ontluikt (de staaf met wat groene blaadjes die ze in haar hand houdt) : "Groenkracht", noemt Hildegard van Bingen dat.
Onlangs werd ik ook helemaal gegrepen door de liedjes van JA ZUSTER-NEE ZUSTER. Toeval? Een vriend noemt me grappemakend "zuster mirjam" en mischien zit dat toch in het ritme van mijn ademhaling, nu: ja zuster?- nee, zuster?
Enfin.
Die liedjes, gecomponeerd daar Harry Bannink (1929-1999) , zijn geweldig! Ruim 3000 liedjes staan op zijn naam, las ik toevallig maandag in de krant, want er is een liedjesprogamma van Holland Symfonia met mensen als Loes Luca, Henny Vrienten en Nynke Laverman.
"Vluchten kan niet meer", "het is over", allemaal Bannink.
Er is geen nederlandse kultuur zonder Annie MG Schmidt en Harry Bannink, is mijn bescheiden mening.
Die liedjes uit Ja Zuster, Nee zuster...wat voor zin heeft het om ze hier te gaan citeren, zonder dat je de muziek erbij hoort?
"Doe wat je het liefste doet,
dan is het altijd goed",
zingt Hetty Blok met een twents accent.
"Douw niet zo duifies, dring niet zo duifies,
iedereen komt aan de beurt...
douw niet zo duifies, dring niet zo duifies,
o, wat ben jij mooi gekleurd."
zingt leen Jongewaard met zijn milde, speelse stem...
Wat een heerlijk wereldbeeld!
Als iedereen dit met volle borst mee kon zingen, zou het héél goed met de wereld gaan.
Zuster Klivia zing ook nog een liedje waar ik helemaal vrolijk van wordt, het heet: Ik verander:
"Als iedereen naar bed toe is, met een warme kruik,
dan zet ik dit nog even op, het is de bokkepruik,
dan ben ik zomaar door de weeks,
een hele kwaaie feeks...
ai, ai, ai ai !!!!( op zijn mexicaans)
Ja, ja, ik voel me anders, helemaal anders dan normaal!!
Of je nu zuster bent of geen zuster: zo'n liedje houdt je met beide benen op de grond.
