"Een vrouw is net een mixer. Je weet pas hoe sterk ze is, als ze in de puree zit", is een uitspraak van Eleanor Roosenvelt, de heldin van HILLARY RODHAM CLINTON.
De tranen van Hillary en de diskussie of ze nu echt waren of geregiseerd, triggerden me om me eens even in haar te verdiepen. Ik lees het boek van Jeff Gerth en Don van Natt jr. ; De biografie. Uit 2007 en het is een pageturner.
De uitspraak van de mixer, is Hillary op het lijf geschreven en dit jaar zal blijken of Hillary de mixer tot drilboor naar het presidentschap zal kunnen ombouwen.
De puree waarin ze tot nu toe roerde is vooral die van haar man Bill. Precies 10 jaar geleden kwam de Monica Lewinsky zaak aan het rollen en het is 12 jaar en 2 dagen geleden dat Monica aan Bill een blow-job gaf in the oval office.
Het verraad van die boezemvriendin Linda Tripp, het liegen van Bill Clinton "I had no sex with that woman", het gevoel van moreel verval, terwijl ik bij de presidentsrede van Clinton en de gelijkwaardige positie die Hillary zou krijgen, indertijd aardig verrukt was: Het trok allemaal weer voorbij aan mijn geestesoog.
Opmerkelijk : In een van haar grootste depressies, een paar jaar voor Monica, was het lezen van "Eindelijk thuis: gedachten bij Rembrandts terugkeer van de verloren zoon" van de nederlandse priester Henri Nouwen een omslagpunt. De eenvoudige zin: "de discipline van dankbaarheid" was een openbaring. Je zegeningen tellen, in plaats van alles wat mislukt was.
Áls ze niet wint, dan zal dit boekje, dat ze in tweevoud voor haar verjaardag kreeg, van haar gebedsgroep en een jeugdvriendin uit Arkansas, haar nog goed van pas komen. Kan ze een exemplaar aan Bill geven.
Een intrigerende stel die Hillary en Bill. Bij elkaar sinds hun studententijd, waar ze samen een scenario van 20 jaar leven ontwierpen.
Heeft ze eerst heel wat hete kolen uit het vuur van haar man gehaald, kan ze bijna zelf aan de bak en dan kaapt een onervaren blaag, gesteund door Oprah Winfrey het bijna voor haar neus weg. Ik geloof die tranen van Hillary ondertussen wel.
In het boek is een zwart-wit fotootje van Hillary en Barack Obama uit 2006. Zij de wijze oudere vrouw, hij neigt zich als een kwajongensachtige Ali B. naar haar toe. Die kan je toch niet jouw presidentschap laten ontnemen?
Ofwel?
Als dankjewel voor mijn voorbereiding van een gesprek dat over kuisheid ging, stuurde iemand mij het volgende:
GELUK
Niet
waar je je hand oplegt,
niet
wat je neemt,
onbewogen in bezit neemt,
maar wat alle grijpen
en alle begrip te boven gaat,
wat aanwaait,
zomaar wortel schiet
en de tuin van je ziel
in bloei zet.
Leuk voor Hillary en Bill, op hun veranda, ledig hun tuin inkijkend, als het Witte Huis door iemand anders bezet wordt en de mixer en de drilboor opgeborgen zijn in de gangkast. En ieder met een eigen leeswijze, natuurlijk.
Toch hoop ik dat Hillary wint. Eerlijk waar.
