E.T. heeft zich bij mij onstervelijk gemaakt door die ene scéne, waar hij uit schroot in het bos een zender maakt, om contact te krijgen met zijn medeschepselen en zijn extreem grote wijsvinger het sterrenheelal in steekt en zegt: "E.T. phone home."
De film A.I. (Artificial Intelligence) is de tegenhanger ervan en beide zijn gemaakt door Steven Spielberg.
A.I. gaat over een toekomst waarin robots, gemaakt zoals echte mensen, het leven veraangenamen. Er zijn bijvoorbeeld loverboy robots, geweldig gespeeld door Judd Law.( Eerlijk gezegd hoeft die voor mij niets anders te doen dan met zijn glamour glimlach te stralen en dan ben ik al verkocht.) Ondertussen is er ook een onderklasse onstaan van afgedankte robots die rondzwerven met halve hoofden, ledematen, oogkassen en draadjes er rommelig uit, om zichzelf te redden van een definitieve shutdown.
Ze hangen nog aan het leven, zeg maar. Uuuh? Leven? We hebben het toch over A.I.?Kunstmatige leven is toch geen leven? Ofwel? Anyway.
Het verhaal begint bij de komst van een nieuwe generatie robots, nog menselijker, in de gedaante van een klein jongetje. Door een speciale chip, hecht zo'n jongetje zich aan één mens. Ideaal voor vrouwen met een onvervulde kinderwens. Het jongetje wordt afgedankt, in het bos achter gelaten met zijn robotteddybeer, want deze hypergevoelige robots leveren een gevaar op voor de mensheid.
Natuurlijk begrijpt hij het niet en we volgen zijn zoektocht, terug naar huis.
Een schrikmoment is, als hij in een zaal zichzelf in tienvouden ziet hangen: ben ik niet uniek?
In zijn A.I. brein onstaat de theorie dat hij verstoten is omdat hij geen echt jongetje is. Hij gaat op zoek naar de blauwe toverfee, die hem van vlees en bloed kan maken, zoals Pinnokio.
HET huilmoment in de film is, als hij vraagt: "please make me real".
Die 2 zinnen: "E.T. phone home" en "Please, make me real"; volgens mij drijft de mensheid daarop. Laten we alle ingewikkelde kost maar afschaffen.
Wat zou het schelen als iedereen in pijnlijke konflikten, schijnbaar onoverbrugbare zienswijzen, oeverloze diskussies, wrijvingen, irritaties, een pas op de plaats zou maken, de ander in de ogen zou kijken en alleen zou zeggen:
E.T. phone home
Please, make me real.
