Gek toch, hoe je brein werkt. Vroeger, in mijn jeugd aten we met een zekere regelmaat geluksrijst. Dat was fel gele rijst en dat heette op zijn Indonesisch: nasi koening. Het is een soort van rituele rijst: bij verjaardagen eet je het, als teken van geluk, bij een geboorte, een verhuizing, eigenlijk bij alles waar er wat te vieren is en je elkaar alle geluk van de wereld wenst.Als kind verwonderde ik me altijd om die intens gele kleur en vroeg me ook af hoe dat toch kon. Maar ergens hoorde het geheim van die gele rijst bij het geheim van geluk: dat denk ik nu, want een antwoord daarop heb ik niet gevonden.
Nu las ik pas in het blog van L., degene die al die mooie en vaak zó rake plaatjes plakt in mijn blog, iets over een gele keuken. Die was geel geworden omdat ze gemorst had met koenjit. En ineens kwamen er twee categorieën in mijn brein bij elkaar: de ontrafeling van het geheim van nasi koening, Gele Rijst kwam dichterbij: koenjit kan geel kleuren, dus wie weet kun je het toevoegen aan de rijst en dan wordt die wie weet geel. Het gekke is dat ik koenjit wel als kruid kende, maar nooit bedacht had dat die geel kon kléuren, een kruid is er voor de smaak: tot zover ging de werking van mijn brein.
Nu heb ik het uitgeprobeerd en de intens gele rijst die eruit resulteerde, genoeg voor 3 dagen, geeft me nog steeds datzelfde gevoel van geluk en vrolijkheid als vroeger. Ik had een bordje eten klaar gemaakt: een groen bordje van de Hema met een witte vogel erop, de gele rijst erbij gerangschikt, donkergroene bloemetjes broccoli en dunne rechte streepjes lichtgroene snijboon, te samen met een donkerpaarse klodder pruimen-fruitchutney: wat een kleurig palet van geluk om op te eten!
Bij de eerste hap die ik tot mij nam viel er iets uit de lucht. Iets lichtgroens. Het bleek een grote krekel te zijn, die richting mijn achterdeur hipte. Vorige zomer had ik een bruinige krekel uit de berm naar mijn tuin getransporteerd, zou dit een nazaat ervan zijn? Zou die op zoek zijn naar een warm plekje om de winter te doorstaan? Ik twijfelde even of ik die toe zou laten in mijn huis om mij wellicht te verzekeren van krekelgetjirp des zomers, ook zo'n gelukmakend geluid. Maar ja, hoe nestelen krekels zich? Een krekelplaag binnen en gekrioel van insekten daaromheen?
Toch maar niet, dus. Van geluk kun je je niet verzekeren, het geheim van geluk kun je niet doorgronden. Gelukkig makend dingen om je heen kun je soms bewerkstelligen en dichter bij je brengen en dat is meer dan genoeg.
