zaterdag 16 november 2013

Puzzels van Venetië (2)



Ik beken: ik ben verslaafd. Aan het puzzelen. Aan het al puzzelend, me in Venetië bevinden. Elke avond ben ik daar nu eventjes. En, o, wat ben ik een slappeling daarin: nu zit ik met twee puzzels van Venetië en aan allebei moeten nu nog de blauwe lucht. En aan de ene, ook nog het water. Dacht ik alvast aan een nieuwe te beginnen en mezelf daarbij eerst op te leggen om bij de oude aan het water en de lucht te werken: zo werkt het niet. Want bezig zijn met een nieuwe is natuurlijk veel leuker.

Nu sta ik op het punt, om weer dezelfde fout te begaan: ik wil bij bol.com een nieuwe puzzel bestellen, zodat ik daar fijn volgende week aan kan beginnen. Maar ik kan dat toch niet maken: met twee onaffe puzzels? Of toch wel? ... Blauw; er is nog zoveel blauw op die andere puzzels: het blauw van Venetie overdag, als de zon schijnt en het mooi weer is. De puzzel die ik wil gaan aanschaffen is niet blauw: het St Marcoplein met avondgloren.

Ik ben een gewoontemens: want nu kan ik mezelf weer hetzelfde verhaaltje wijsmaken: ik koop deze nieuwe puzzel en omdat er geen blauw inzit, word ik vast gestimuleerd om onderwijl aan die twee andere puzzels te werken, terwijl ik ook weer op een ander plekje in Venetië ben. Dat is het geinige van dat puzzelen: bij de twee vorige puzzels bevond ik me aan twee zijden van hetzelfde. Dezelfde daken van de palazzo's, maar nu vanaf de andere kant. Wat om de hoek van de ene puzzel gebeurde, zag je op de andere, zoals wanneer je op de vaporetto omkijkt.

Nou, ja. Wat maakt het ook uit, eigenlijk? Het is wel geinig om tussen de onaffe grote puzzels te zitten, half te liggen. Omdat ze onaf zijn, kun je ze ook niet opbergen. Dus dan tuur je van de ene naar de andere, en soms ja, leg je dan toch weer een nieuw stukje aan. Mischien besluit ik uiteindelijk dat ik dat blauw er gewoon inverf, met wat stukjes eroverheengeplakt. Als ik ze wil plastificeren. Lijkt me ook wel geinig, om een wand of een deur in huis met puzzels van Venetie te beplakken.
En met dit soort van gedachten houdt dit mens zich bezig, gedurende haar tijd van leven.