Oogcontact 2

Schilderij: Judith Stam

Onlangs fietste ik met M. naar haar ex-medezusters, zullen we maar zeggen: naar het klooster van Megen, waar we van plan waren om de Vespers mee te maken, zij kon dan wie weet, nog wat hier en daar de oude banden ophalen, en dan in de avond terug. Een mooie, perfecte fietsdag: zon, heldere luchten, scherpe zonval toen we het pontje overstaken van de Maas bij Megen.

Aangekomen duurde het wel erg lang eer de deur werd opengedaan. Een tweede keer bellen was nodig. De poorten naar de kloostertuin stonden open en  tijdens het wachten  werden we  beide door een heimwee bevangen: hoe het is om te wandelen, te mediteren en te werken in zo'n mooie kloostertuin.

De deur werd opengedaan, door een van haar ex-medezusters. M. vond het al spannend wie er open zou doen.Tijdens de fietstocht, op een bankje, openbaarde zich ineens een heel ander deel van ons leven en levensgeschiedenis. Dan kom je er na drie jaar wekelijks mediteren achter dat je beide biseksueel bent. Intense relaties hebt gehad met mannen en ook nog lang samengewoond met een vrouw! Ook kreeg ik een nieuw inkijkje in de persoonlijke relaties van zusters onderling: 'Daarom ook, vind ik het zo spannend om daar een bezoekje af te leggen', zei M.

De vespers bleken drie kwartier later en er zou ook een eucharistie-viering zijn, want het was de feestdag van Johannes de Doper. 'Komen jullie dan straks terug, of willen jullie nu gaan bidden in de kapel?' vroeg zuster P. We zeiden dat we terug zouden komen. Eenmaal buiten, bij de Maas, een wandeling waar M. heel wat voetstappen had neergezet, keken we elkaar nog eens aan: 'Wil je wel naar de eucharistie...?' Nee dus, we hadden helemaal geen zin.

Dus we keerden onverrichter zake weer naar huis. 'Sommigen zullen wel denken', zei M., 'typisch iets voor M. Wel komen en dan toch weer iets anders doen.' Maar het waren geen onverrichte zaken. Het doel dat we hadden was niet bereikt, maar onderweg hadden we samen een hele reis gemaakt door elkaars verleden.

Het komt me voor dat het vaak zo is. Je schept samen een context waarin je elkaar treft, een wijkcentrum, een leesgroep, een boekenclub, een oud-studiegenoten-groep, gaan fietsen, wandelen, wokken, mediteren, een blog schrijven, whatever. En als je geluk hebt en open kunt staan voor elkaar dan ontstaan daaruit vriendschappen, relaties, zusterschappen; je blijkt elkaar te ontmoeten in soms verrassende,  tere, onzichtbare netwerken: in een glimp, een klein moment kun je elkaar dan diep in de ogen kijken en weet hebben van elkaar.