Hoe ik dit weet? Omdat ik de dvd A bridge too far bekeken heb, die ik toevallig in de uitverkoop vond. Als je hem nog eens wilt zien, is dít het moment, zo dacht ik. Indertijd deden jongens van mijn klas mee als figurant en ze hadden naast Robert Redford en Sean Connery gestaan bij het uitgebreide broodjesbuffet met kippetjes en al. En ze kregen twee dagen vrij van school. Dat alles maakte toendertijd de meeste indruk op me.
Ik heb dus geen enkele festiviteit dit weekend in het echt meegemaakt. Wat me het meeste verbaast is dat ook Arnhem, nog uitgebreider dan Nijmegen, zich helemaal in feestvreugde gehuld had met muziekoptredens en 20.000 mensen en 83 veteranen. Terwijl het drama van Market Garden was, dat Arnhem niet veroverd is en Nijmegen frontstad werd. In de verloren slag rond Arnhem verloren 8000 geallieerden het leven.
Eén rivier, maar, een brug, die het verschil uitmaakte tussen bevrijding en onderdrukking. Nu stelt het niks voor, een fluitje van een cent, dus vieren we een groots feest van de bevrijding in het hele gebied. Maar 70 jaar geleden was de werkelijkheid wrang.
Ja, de Bevrijding kwam, in heel Nederland, zo'n 8 maanden later. Misschien kan je vanuit dat perspectief, nu ook alvast gaan herdenken en vieren. Zo is tenminste wél besloten om het te doen.
Misschien is dát de houding die voor het leven in het algemeen, elke dag wel het mooiste is en vreugde geeft: niet kijken naar A bridge too far, maar naar de brug die, wie weet, ooit weer geslagen wordt.
Misschien is dát de houding die voor het leven in het algemeen, elke dag wel het mooiste is en vreugde geeft: niet kijken naar A bridge too far, maar naar de brug die, wie weet, ooit weer geslagen wordt.
