woensdag 5 juli 2017

Werk en UWV

Vandaag moest ik op spreekuur bij een UWV-arts voor een second opinion omtrent mijn fysieke gesteldheid. Dit was door de werkgever aangevraagd. Die weet zich geen raad met mij, denk ik: men wil mij 'netjes' uit dienst laten gaan ,maar weet niet hoe dit te betalen... Ik veronderstel dat men hoopt dat het UWV mij toch ook ziek verklaart, zodat zij dan medeverantwoordelijk worden voor een uitkering richting mij.
\
Het punt is, dat er op foto's nooit iets te zien is geweest van mijn 'hersenkneuzing'. Dus bestaat het niet. Het gegeven dat ik na het ongeval en de revalidatie mij ook nooit meer ziek heb gemeld werk,t bleek nu, ook in mijn nadeel. PrivĂ© heb ik allerlei dingen aangepast en nu is de taks bereikt rondom blootstelling aan kunstlicht, maar dat telt niet. Ik had dus beter in de loop van de jaren een regelmatige ziektemelding kunnen hebben, dan was het daarmee 'echter' geworden.
De redenatie gaat me ergens mijn pet te boven en doet me denken aan heel vroeger. Ik was lid van de Stichting Ouderen-Jongeren, een organisatie die bestond uit 'bejaarden'en 'studentjes'en die kreeg een jaarlijkse subsidie om activiteiten te organiseren, zowel overkoepelend, voor allen tegelijk, zoals de kerstviering, als maandelijks in de wijkgroepen. De echte pijler was het wekelijks contact van een oudere en een jongere Daar zijn vriendschappen voor het leven uit voortgekomen.We hadden een jubileum en we zouden ook ouderen uit Frankrijk op bezoek krijgen. Daar was de SOJ van afgeleid; Les Petit Freres, heten ze daar. Pas toen ik actief werd in de Franciscaanse wereld bedacht ik me, dat dit heel goed de inspiratiebron zou kunnen zijn, Franciscanen worden ook wel kleine broeders: minderbroeders genoemd. Maar dit terzijde.

We besloten voor dit jubileum te gaan sparen, om het extra feestelijk te kunnen maken. Dit werd door de hele organisatie zo gedragen, iedereen stond daar achter. Je kunt ook bordspelletjes doen, in plaats van,  deels gesubsidieerd, pannenkoeken  gaan eten, om maar een voorbeeld te noemen. Maar wat bleek? We werden gestraft voor onze eigen spaarzaamheid. Geld dat niet was opgemaakt, hadden we dus niet nodig gehad en diende teruggestort te worden. Voor dat jubileum hadden we dan maar een extra subsidie moeten aanvragen...
Dus alleen de wetten van de economie en het kapitalisme tellen. Geld moet rollen en niet worden opgepot. Zo had in cijfers duidelijk moeten zijn, dat ik al vaker in de ziektewet was geweest. Dat ik 'achter de schermen 'in de loop van 14 jaar heel wat aanpassingen heb gedaan, maar wel altijd op mijn werk ben verschenen , werkt nu tegen me...
Ik word daar wat moedeloos van. Inhoudelijkheid, eigen daadkracht, eigen sturing telt niet. Hoe dit nu verder gaat? ... De UWV-arts zei op het einde dat ze zich nog eens zou beraden, maar had zich halverwege al laten ontvallen, dat wat haar betreft de werkgever dit gesprek niet had hoeven aan te vragen.