Visje eten, computeren

In een aangename novemberzon op de markt een warm visje eten: dat is simpel geluk. Er kwam een vrouw naast me zitten, die in de vijf minuten dat haar vriend, zo bleek, de gebakken kibbeling bestelde, een heel stukje verhaal over haar leven deed. Ze had pas een hersenbloeding gehad, zij die nooit wat had en altijd actief en bezig was, maar gelukkig was ze heel snel hersteld. Zeg dat wel: daar zat ze nou toch maar mooi met haar nieuwe vriend, met de bus naar de stad, de auto was teveel gedoe.

Ja, haar kinderen vonden dat toch wel gek, dat ze een vriend had, maar ze trok zich daar niks van aan en ze waren van plan om binnenkort een groot feest te geven. Ze was ook pleegmoeder geweest, als ik het goed begrepen heb, want af en toe was het praten toch wel wat moeizaam, en die kwamen heel vaak over de vloer en daar was ze wat blij mee. Die zou ze ook allemaal uitnodigen. Haar vriend kwam aan met de bak met stukken kibbeling en ze gaf al haar concentratie aan het verorberen ervan. Af en toe veegde haar vriend met een papieren servetje haar mond af. Aan het routineuze gebaar kon ik zien dat hij dat vaak gedaan had. Misschien was ze echt meer nét hersteld.

Simpel geluk, een visje op de markt eten. Vooral als het bijna onbereikbaar was geworden, zoals de mevrouw naast me over getuigde.... Ik koesterde me in de zon en rekende uit dat ik vroeger, wel zestien jaar achter elkaar op de maandag vrij had en met E. en M., de oppaskinderen, vaak naar de markt ben gegaan en dan bij V&D boven iets ging drinken en eten. Geen eigen kinderen gehad, maar met deze herinneringen toch alle leeftijdsfases tot de middelbare school meegemaakt.

En dan zit je in de bieb en buigt zich iemand over je heen: He Mirjam! Blijkt het M. te zijn die bijna dagelijks in de stadsbieb gaat studeren, vertelt ze. Ze loopt nu stage met daklozen. Het doet haar veel. 'En jij, zit je nu hier te internetten, omdat je het thuis niet meer hebt?' Dat zij dat weet. Ja, dat wist ze nog, dat E. iets over de computer ging uit leggen..

Maar misschien is dat toch iets uit een andere  tijd: Ik herinner me weer dat broer Y. eens op bezoek was, met een computer en dat was ongeveer E's eerste kennismaking ermee. Broer Y. begon van alles uit te leggen en E. was intrigeerd: ik heb daar een foto van gemaakt: hoe geconcentreerd ze luisterde naar hem. daarom dat deze herinnering bij mij zo aanwezig is. M was toen nergens voor in. Ze heeft heel lang geweigerd om te lezen. En nu is ze in de bieb, met haar eigen computer in de rugzak. Of laptop, of iPad... en ik nog steeds maar dubben of ik uit de semi-middeleeuwen wil ontwaken...