Het is ongelofelijk waar ik met internet ineens allemaal ben geweest op een zondagochtend, en het is pas kwart over twaalf. Ik werd wakker in het donker en dacht: ik heb wel zin om Anouar Brahem te luisteren. Het verlangen wordt meteen materie door een album te downloaden en ik liet me meenemen in zijn muziek die voor mij zo Oer aanvoelt: stromen van vorige levens, paden ooit bewandeld... Herinneringen aan Cordoba en stegen in Venetië, dat ik ooit een man ben geweest met een trage, doch standvastige tred door de tijd, dat soort fantasieën vloeien dan door mij heen.
Wat meer wakker geworden, maar nog steeds liggend in bed, surfend op iPad, was ik ineens op de site deBezieling.nl: ‘Hedendaags leven ontmoet christelijke spiritualiteit ‘ is de ondertitel. Ik heb deze in mijn favorieten opgeslagen, gewoon om dat daarmee ook te leren om dat te kunnen. De artikelen die ik las riepen toch ook een milde mengeling van ergernis en verbazing op, dat christelijk sausje over alles heen, met zo’n grote vanzelfsprekendheid. Volgens mij is een accuratere ondertitel van de site: christenen ontmoeten het hedendaagse leven.
Toen was het tijd om naar de kerk te wandelen en daar zing ik wel gewoon fijn mee en luister met plezier naar de Schriftlezingen en vind ik de jonge priester vooral heel schattig en ook wel een beetje ontroerend in zijn grote geloof en oproep dat we allemaal God mee kunnen helpen om de wereld mooier te maken. Maar ja: samen vieren is toch wat anders dan artikelen lezen van mensen die graag gelezen willen worden: dat is eenrichtingsverkeer.
Thuisgekomen wat artikelen gelezen in de app Blendle, even naar nieuws van de BBC en ook de NOS. Het blijkt dat op dit moment de Heilige berg op Bali, de Gunung Agung op het punt staat, waarschijnlijk om uit te barsten. Daar gaat het al maanden over en niemand weet natuurlijk hoe groots en heftig het kan worden. De laatste keer was in 1963. Toen ik er voor het eerst was in 1975 kwamen er nog steeds met een regelmaat rookpluimen uit de krater. dat was niet meer zo toen ik er in 1992 was.
Maar nu zie je dan filmpjes van gigantische rookkolommen, donkergrijs en bij ander licht , roze. Dat is nu dus bezig: filmpjes die net gemaakt zijn en dankzij internet zo de hele wereld overgaan...Gisteren zag ik nichtje L. die mij iets wilde uitleggen over de iPad, wat ik al bleek te weten! Ja, ik zit er nu helemaal in, hele werelden gaan open! zei ik. Heb je nou geen spijt dat je er niet eerder aan begonnen bent? vroeg ze.
Uit de grond van mijn hart zei ik Nee! Ik ben best blij zolang in ‘de middeleeuwen’, zoals ik het noemde, geleefd te hebben en het mooie is dat ik daar ook gewoon naar terug kan gaan, door de iPad weer weg te leggen. Maar nu voorlopig even niet.
