Dan heb je om 9u een half uur meditatie met M. en dan vertrek je pas bij het loeien van de sirenes op de eerste maandag van de maand. Als we niet stil zijn en beginnen te praten, dan gaat het maar door, van het ene in het ander. Zij kende drie mensen in haar omgeving, allemaal vrouw - zou dat nog een rol spelen - die allemaal het prepensioen in waren geloodst, waaronder een lerares geschiedenis, al meer dan 39 jaar. Dan zijn mijn 29 jaar beheerder-zijn weer magertjes.
We hadden het over het vreemde bewustzijn in religieuze kringen, dat alles wat je er doet maar pro deo moet zijn, letterlijk ‘voor God’ dus. Als iemand dan haar werkelijke uurloon noemt, slaat de hele kroeggemeente op tilt en er daalt niet in, dat het bedrag al voor de de helft verlaagt was voor een non-profit instelling en er ook nog eens aan toegevoegd was dat er ook te praten was over een bedrag dat nog lager was.
Ik herken er wel wat van: ik wilde indertijd ook niet dat de Clarissen een soort van entree wilden gaan heffen voor de meditatie avonden en deelname aan hun leesgroepen. Ik vond dat een vrijwillige bijdrage gevraagd moest worden. Je wilt je talenten gewoon delen met anderen en zeker als in de constante van het aanbod ‘iets omtrent God’ zit: een uitnodiging naar een ruime en andere werkelijkheid: daar kun je toch geen geld voor vragen?
Maar alles kost geld. En alles draait om geld. De kapel verwarmen kost extra geld, een ieder moet in haar eigen levensonderhoud voorzien en ik ben op mijn beurt in de ogen van de werkgever alleen maar een heel dure kostenpost, waar als het kan, je vanaf moet en dat geldt dus voor heel veel mensen van mijn leeftijd...
Iets in jezelf moet haar stem laten horen, haar eigen versie en verhaal blijven vertellen. Maar jezelf daarin overschreeuwen, werkt averechts. Als het woord ‘God’ een betekenis heeft, dan omdat het niet samenvalt met de wereld van de mensen, niet met mijzelf, niet met wat ik in geld waard ben of wat ik kost. Al staat dat precies wel op het oude geld: God zij met ons of In God we trust.
Op YouTube heb ik een mooi liedje gevonden dat ik al vaker heb bekeken. Joan Baez begint daarmee haar concert ter gelegenheid van haar 75-ste verjaardag: God is God. Wat is zij mooi oud geworden. Zoals zij dit zingt, geloof ik elk woord van haar en geloof ik ook in God.
