Hèhè, er is me in deze periode van mijn leven niet veel rust gegund. Gisteren ontving ik twee aangetekende brieven: één van de werkgever en één van de woningbouwvereniging. In de eerste word ik gesommeerd om te gaan werken binnen zes weken, daarna volgt ontslag en in de tussentijd wordt mijn salaris ingehouden. In de tweede word ik gesommeerd om voor 20 december alle klimop enzovoort weg te halen, zo niet dan gaan zij het doen. Een begroting, dat dit ongeveer 15.000 euro gaat kosten, is bijgevoegd.
Daarbij zit ook de kostenpost omtrent ‘onderhoud van mijn tuin’ , een nieuw duveltje uit een doosje, van bijna 4.000 euro. Mijn groene natuurtuin meent men ook geheel weg te moeten saneren! Ik voelde me even, al met al, het kleine individuutje dat tussen de raderen van de grote mechanisaties wordt platgemalen. En de Stichting Mussentoevlucht die mij eerder geholpen heeft, bestaat niet meer. Ook daar lees ik op de site, tussen de regels door, dat er een burn-out is van één van de twee vrijwilligers. En dat het niet was gelukt om de stichting uit te breiden met meer vrijwilligers...
Dus nu heb ik een klacht ingediend bij de woningbouwvereniging en ook maar alvast offertes van hoveniersbedrijven aangevraagd. Allemaal heel makkelijk vanuit mijn leesstoel, nu. Want tja, ik zit ondertussen bijna vastgegroeid aan iPad! Je kunt er werkelijk alles mee. Ik zet er nu mijn wekker mee, als ik kook luister ik naar het luisterboek van Kees de Jongen, ik onderzoek of ik ook de agenda ga gebruiken; kan handig zijn, want het beginscherm geeft je dan de afspraken van de dag. Ik heb er een busreisje van vier dagen mee geboekt naar Hamburg en kan zó via Google-Maps bekijken hoe groot de afstanden zijn in de binnenstad naar de diverse musea en de kaartjes bewaren.
De iPad is een soort levend, bewegend boek geworden. Uren lezen in een papieren boek is sindsdien nog niet voorgekomen omdat ik al lezend dan even kijk op internet. Naar een kunstenaar bijvoorbeeld die genoemd word in Een klein leven van Hanya Yanagihara en dan blijf ik toch weer hangen in de app ArtStack, waar ik nu dagelijks rondzwerf. Zo ontspannend en ook best wel meditatief, omdat de kunst die je verzamelt ook je eigen stemming weergeeft.
De app Sandbox is ook leuk, een beetje kleuren met je vingers en sommige van de gekleurde plaatjes gaan erna bewegen. Ze komen allemaal bij elkaar te staan en dat voelt als op de lagere school: poezieplaatjes verzamelen. De app Kunst van de dag geeft je elke dag een nieuw kunstwerk met een Bijbels motief. Toca Life is een app ontwikkeld voor kinderen, waar ze hun omgeving mee leren kennen, ook een ziekenhuis waar zelfs een kindje doodgaat en Toca Stable was gratis. Dan laat je kinderen de stal schoonmaken of bij een waterval een vuurtje stoken. De Zweedse makers vertelden hoe leuk het is als kinderen de eerste feedback geven tijdens het ontwerpproces.
De app TED leerde ik kennen door het lezen van de boeken van Yuval Noah Harari, Homo Sapiens en Homo Deus: respectievelijk A brief history of Humankind en A brief history of Tomorrow. Daar vertelt hij in een TEDtalk in 17 minuten over zijn visie. En er zijn duizenden TEDtalks van mensen over de hele wereld waaronder ook de Paus en Nobelprijswinnaars... en het kan gaan over alles. Die kun je, als je wilt weer downloaden. Het is lekker en opwekkend om even een talk te zoeken en te beluisteren. Net zoals de videofilmpjes op Vimeo... En zo blijft dit mens bezig...
