Kerststemming

Altijd leuk om de stad in te lopen, niet speciaals naar iets op zoek, en dan toch de juiste dingen tegenkomen. Ik wilde wel een papieren ster voor het raam en vond het ook meteen in het eerste winkeltje waarin ik snuffelde. Toch niet gekocht: het idee om die dan bij thuiskomst nog op te moeten gaan hangen en daar de juiste elektriciteitsdraden nog bij te moeten zoeken... Nee, dat is toch een brug te ver op Kerstavond.

Ik wilde ook nog wel wat muziek-cd’s met kerstmuziek. Het is de enige tijd dat je die kunt spelen en dat doe ik dan ook, voortdurend. En nu vond ik in de bieb precies twee verschillende soorten stemmige kerstmuziek: The John Rutter Christmas-album met de Cambridge Singers en Christmas-songs gezongen door Dianne Krall, lekker jazzy, en die staat nu op. Tevoren liep ik de Stevenskerk  in en daar bleken kerststalletjes tentoon te zijn gesteld. Fijn voor de kerststemming, die er toch wel al inzat.

Want in de kerk deed men aan ‘alles voor de helft van de prijs’ bij de kerstspulletjes. Ik nam houten hartjes, en een ster en een bel mee en geborduurde hartjes met lavendel met een vredelabeltje erbij geborduurd en een vilten hertje mee. Ik dacht nog aardig wat kleingeld in mijn zak te hebben en dacht het daar allemaal achter te laten, bleken het geen twee euromunten te zijn, maar een euro... Dus ik nam dit alles voor ongeveer niks mee...

Ik heb geen kerstboom en dacht ze in de palmplant  op te hangen, maar nee, het stond niet echt, wat nu dan? O, ik heb nog een zelf gemaakte kerststoffen vlaggenslinger, een paar jaar geleden van vriendin W. gekregen, en weet je wat, die kon ik tegen mijn rode muur draperen. En  dan met kleine veiligheidsspelden al die hangertjes uit de kerk eraan bevestigd, en nu ik toch bezig was: ik kon er ook de kerstkaarten die ik al ontvangen heb erin spelden!

Ondertussen keek en luisterde ik naar een documentaire van Joan Baez, heel geschikt in de kersttijdsfeer, zo bleek. Ze noemt zich op jonge leeftijd allereerst Human being, dan pacifist en daarna pas folksinger. Ineens was ze een icoon geworden van de vredesbeweging in de tijd van de Vietnamoorlogen en zong ze bij de beroemde speech van Martin Luther King, I have a dream. Leuk om erachter te komen dat het lied God is God, waardoor ze bij mij onder mijn aandacht is gekomen en ik haar stem en expressie erg ben gaan waarderen, voor haar een key-song is voor de tegenwoordige tijd, zoals de liedjes van Bob Dylan dat vroeger voor haar waren. 

De slinger met alles erop en eraan was af, alle vier de kaarsjes op de adventskrans branden met daaronder het oude rode tafelkleed met groene dennentakjes en witte kaarsjes erop gedrukt, die vroeger toen ik kind was, altijd de tafel opluisterde. Ziet er best leuk uit. Een fotootje maken, en hé, die kan ik wel even naar vriendin W. mailen in Nieuw Zeeland, het is tenslotte haar vlaggenslinger, kan ik haar meteen fijne kerstdagen wensen en dat leest en ziet ze dan in de morgen, als voor haar de eerste kerstdag begint.

Maar tot mijn verbazing gaf iPad vlak erna een ‘ping’:  het was W., die in bed lag met haar iPad! Dat blijft toch wel iets zó ongelooflijks voor mij: dat de andere kant van de wereld binnen seconden is te overbruggen. Dus ik wenste haar welterusten, terwijl ik mezelf klaarmaakte om naar de stad te gaan.

Bij haar is het nu echt kerstochtend en ik ga me zo maar een beetje in feestkleding steken: ik ga zo naar de nachtmis in de Agneskerk. Kijken of heel veel anderen nu ook feestelijker gekleed zijn. Het viel me op dat meerderen er vanochtend zeer casual en shabby uitzagen, zoals ook ik, in mijn pinguïntrui. Een soort van associatie dat je een herdertje bent dat bij nacht op de aarde ligt en je nog een eindje moet door de wilde velden, eer je arriveert bij de kerststal.