Ik doe weer eens wat nieuws: een blogje schrijven vanuit de trein. Na een ‘doorwaakte nacht’ (zo heet dat toch als je tot diep in de nacht wakker bent?) ditmaal met de flessen wijn en de resten van een kaasfondue op tafel. De vrouwengroep luidde er het nieuwe jaar mee in. Heerlijk herinneringen ophalen aan al die dingen die we al beleefd hebben en filosoferen over essentie, seks, recepten en nog honderd andere dingen. De gastvrouw had onverwacht vroege familieverplichtingen, dus om twaalf uur moesten we allemaal weer weg zijn.
Dus nu zit ik in de trein, voldaan en een beetje half suf. Zo’n ouderwets gevoel uit je jonge jaren. Het is niet katerachtig, meer sloom, nog niet helemaal op de wereld, met de gesprekken en de sfeer na echoënd. Tijdsbeleving die zo verschillend kan zijn. Voor de ene was 2005 alsof het een paar jaar geleden was, voor een ander iets van heel ver weg. Maar het eerste overheerste. De beleving dat je echt allemaal ouder word. En dan is er toch nog een leeftijdsverschil van twintig jaar tussen de oudste en de jongste. Een mooi clubje bij elkaar!
Dit is een kort blogje, kijken of de WiFi in de trein het doet. Meestal niet. Dit is wel de eerste keer met iPad in de trein. Het hoge water bij de IJssel is prachtig, met de heel vroege middagzon erop.