Maar ex-vriend H. was op Ella Fitzgerald en we boden tegen elkaar op: ik vond Billie doorleefder en hij vond Ella vitaler en het was allemaal vooral spel en toen kwam hij met het liedje Lets call the whole thing off. Hij speelde zelf heel goed piano, hij was bijna naar het conservatorium gegaan en naast een affiche van een tonguitstekende Einstein op zijn kamer, hing er een pianospelende Fats Waller. Die heb ik nu voor het eerst gezien, wat een twinkeling en humor heeft die man! Nu snap ik pas dat H. de wijze van spelen van Fats nadeed, wanneer hij met de zijkant van zijn hand de toetsen aansloeg. Waren er toen dan al bewegende beelden van hem beschikbaar? Of heeft H dat gelezen over hem of zag je het op foto’s?
Ik bekeek nu filmpjes van een zingende en dansende Fred Astaire en Ginger Rogers. Ja, die had ik wel al op de tv gezien. Ik had de dansende Fred Astaire van een groot affiche uitgeknipt en hem laten zweven in een gele achtergrond, maar dat was op het einde van mijn studententijd, toen ik met een andere H. veel heb gedanst, dat kon hij goed. Dansen, levenslust en Fred Astaire, tapdansend, dat hoorde bij elkaar. Ik heb ook nog een proefles tapdansen gedaan, maar die zware schoenen bevielen me toch niet zo, dan liever nog een cursus stijldansen, specialiserend in Latin.
Ik zag nu voor het eerst een jonge Billie Holiday zingen in mijn geboortejaar 1958. Wat ongeschonden nog, voor mij staat ze toch vooral voor een zwaar leven vol melancholie met een man die alcoholist was, haar sloeg en zelf raakte ze ook verslaafd. Ik heb veel elpees van haar en die beluisteren, ja dat zijn kleine doorgangetjes naar allerlei gevoelslagen... Tot mijn verrassing blijkt de lp van H. van Ella Fitzgareld en Louis Armstrong, die we veel beluisterd hebben, liggend op zijn bed met buiten de bomen van de kloostertuin van het Albertinum, als geheel op YouTube beschikbaar te zijn! Mijn lievelingsliedje was Moonlight in Vermont.
