Green Capital Europe

Gisteren op de terugweg van Wondertuin zat ik in de bus met vrouwen die er speciaal vanuit Amsterdam voor naar Nijmegen waren gekomen,  voor het Green Capital-Festival, want jawel, Nijmegen is dit jaar de European Green Capital. Ik ben best chauvinistisch omtrent mijn stad, maar vraag me toch af, of dit niet teveel eer is. Hamburg is het ook geweest, en daarvan denk ik: terecht een stad met wereldse dynamiek en schwung, het groen en de natuur is aanwezig en de stad heeft zich daaromheen gekapseld.

Maar Nijmegen? Ja, het ligt fantastisch, maar dan als een stip in de omringende natuur: het rivierengebied en de geweldige wijze hoe de rivier de ruimte heeft gekregen middels een stadseiland en nieuwe bruggen. Het bosrijke, heuvelachtige Beek en Berg en Dal, de Haterse Vennen aan de andere kant. Maar Nijmegen zelf, ik weet het niet ... het blijft een provinciestad, dat kan toch bijna niet de groene hoofdstad van Europa zijn, al is het maar voor een jaar?

Ik ben wel gegaan naar het festival, dat zich in en rondom het Valkhof Museum afspeelde. Op de zaterdagmiddag boven een drukte met kinderen die aan allerhande projectjes konden meedoen. Creatief, milieubewust elektrisch fIguurzagen, visjes met magneetjes uit een zee met plastic hengelen, wedstrijdje rommel oppakken met een tang. Dat zijn de buurtrangers, de wijkhelden, die bestaan al lang, vanuit een wijkcentrum, die de tangen en de hesjes bewaard, gaan ze de buurt af en afval opruimen. Maar dat is een landelijk iets: nichtje V, nu vierdejaars studente ging daar als kind al een dag nationaal mee naar Ponypark Slagharen, of iets in die trant.

Teun van de Keuken was spreker, die van de Keuringsdienst van Waarde en van Tony Chocolonely, slaafvrij chocolade, die aardig sceptisch was over wat hij bereikt had rondom de cacaobonenindustrie en over alles rondom keurmerken, wat hem een bijna agressieve aanval opleverde van een oudere mevrouw, die helemaal into Fairtrade was. Buiten stond een enorme hoogwerker opgesteld voor de theatervoorstelling van Theater Tol, een reden voor mij om te gaan omdat ik ooit een fantastische voorstelling van hen op Oerol meemaakte. Maar die ging niet door, in overleg met de burgemeester. Er zouden grote witte vogelkooien met mensen daarin de lucht in worden  getakeld , maar het was te risicovol. Hoezo... eerlijk gezegd, heb ik niet veel wind of regen meegemaakt, gisteren... Ik heb de neiging om te denken dat Nijmegen gewoon de verkeerde hoogwerker besteld heeft.

André Kuiper, Jelle Brand Corsius, Jan Terlouw komen ook om het festival van drie dagen mee op te tuigen. Maar er waren gisteren zó weinig mensen! Het was niet bruisend en meeslepend. Al heb ik heel leuke , afwisselende, filmpjes gezien in het GO Short -programma, wat goed gecureerd was. Het vliegen van spreeuwenzwermen in magische patronen, over een kleine dorpsgemeenschap, die een hunner onverdraaglijk uitstoot omdat hij kiest voor windmolens op zijn land, een toespraak van Alan Watts met virtuele animaties, hoe de hele wereld van het kleine tot het grote intiem met elkaar verbonden is.

Ik hoop maar dat die vrouwen uit Amsterdam niet teleurgesteld waren. Er hadden natuurlijk veel meer mensen uit het land moeten komen,om het tot een echt bruisend geheel te maken. Het was vooral een lokale aangelegenheid. Ik ben wel op leuke ideeën gekomen, ontwikkeld rondom Nijmegen, bedoeld om internationaal door te breken, natuurlijk: Zitkussens die warm worden als je erop gaat zitten, bezig met een opmars in de horeca in Nijmegen (sitheat.com), nieuwe design uit oudleren banken (annatreurniet.nl), hergebruikte waterflessen gemaakt van restmateriaal van suikerriet (BEOBOTTLE. COM). En ik nam een folder mee over natuurwandelingen van het IVN. Dat kon niet anders, omdat zo’n aardige enthousiaste oudere mevrouw die mij ongeveer in de hand drukte.