Vannacht heeft het geregend en vanochtend toen ik naar de kerk wandelde, rook het overal naar zoete vlierbloesem. Heerlijk. Dat maakt de gang naar de kerk meteen weer helemaal goed. Want eerlijk gezegd dacht ik gisterennacht: ik ga lekker uitslapen. Dat gekrakeel in de kerk met kardinaal Ernst, die van de Paus duidelijke regels vraagt, vind ik getuigen van een gespletenheid en perversiteit en wereld -en mensenvreemdheid, haaks op de Blijde Boodschap van Gods liefde voor alles, in allen.
Gelukkig vergelijkt de Paus zelf, de kerk met een veldhospitaal, waar alle gewonden terecht kunnen. Dan beschouw ik de kardinaal maar als een gewonde, die ergens in zijn leven zich misschien zó verloren heeft gevoeld, dat hij nu zekerheid en controle wil. En gelukkig werd in de dienst zelf, ook de verdeeldheid in de kerk genoemd en werd er een voorbede uitgesproken voor de Paus en de bisschoppen. Zolang ik in dezelfde grote, universele kerk ook kan bidden voor al die mannen, die ambtsdrager mogen zijn van zichzelf, dan zit het nog ergens goed.
Gisteren ook naar het Eurovisie-Songfestival gekeken. Ik vind het wel een fijne gedachte dat dit 200 miljoen mensen, een paar uur samen bindt. Het is een spektakel en ik vond de kwaliteit van de liedjes en de creativiteit in uitvoering, oké. Een van de laatste keren dat ik ook gekeken heb, vond ik het allerbelabberdst. Al herinner ik me dat ik de vorige keer toen Israël won, met ‘de vrouw met de baard’ en het liedje Rise like a Phoenix, ik dat leuk vond. En de keer ervoor met de transseksuele vrouw, Dana International, ook. Tijden veranderen snel. Transseksualiteit, daar kijkt niemand meer echt van op.
In het Westen, althans? Het homohuwelijk is pas vorig jaar in Australië erkend, hoorde ik en China heeft de inzending van Ierland, waar twee mannelijke dansers om elkaar heen draaien bij een lantaarnpaal en hand in hand lopen niet getoond en regenboogvlaggen geblurred. De reactie van Eurovisie is, dat China de finale van het songfestival helemaal niet meer kon ontvangen. Zo, die zit, dat is heldere taal. Het thema van het festival dat Portugal verzonnen had was ook : All Aboard . Het werd gepresenteerd door vier vrouwen en de winnares Netta met Toy, over het gepest worden omtrent haar uiterlijk, won het van de mooiste en stralendste vrouw en performance van Cyprus. Zo, die zit voor de tweede maal.
Netta dankte in haar eerste emotionele reactie: Thank you for choosing different, for celebrating diversity. De grootste verrassing, was ook nog eens de winnaar van de vakjury, door niemand genoemd of getipt; Oostenrijk met een liedje dat Nobody But You heette en volgens commentator Conrad Maas, voor de zanger zelf, een religieuze connotatie had. De Eurovisie Song Contest als tijdelijke kerk, die mensen kort samenbindt: ik wil daar wel aan.
