Christendom en Boeddhisme

In Londen, in het British Museum, had ik een Aha-Erlebnis. Ik dwaalde langs al die Boeddha-beelden, verzameld uit talloze landen. Telkens één figuur, al dan niet al in verlichte staat, in verschillende meditatiehoudingen. En ineens dacht ik: Het christendom is een religie die in het verleden leeft. Die zich voedt met telkens weer, elk jaar opnieuw, datzelfde verhaal vertellen. Terwijl het boeddhisme leeft vanuit het heden: jij kunt zelf ook verlicht  worden, een boeddha, en ter plekke als je zou willen, dezelfde meditatiehouding aannemen , als het beeld waarnaar je kijkt.

Ik dacht hieraan, omdat ik vanochtend in Trouw een interview lees met iemand van de Charismatische Werkgemeenschap Nederland, die deze week in Delden haar voorjaarsconventie houdt. De week tussen Hemelvaart en Pinksteren is helemaal niet zo’n fijne week voor christenen, zegt Wilmavan Klaveren, leidster van de ochtendlofprijzing. 'Dit is de engste week van het jaar. Jezus is er niet, hij is naar de hemel gegaan. En de Heilige Geest is er pas met Pinksteren.'

De andere, heel enge dag, in deze wijze van beleven is dan Stille Zaterdag: de dag dat  Jezus gestorven is, maar nog niet verrezen. Dan is de christen  dus zonder God, van God verlaten. En dat elk jaar opnieuw: een enge dag en een enge week. Dan moeten we het dus zelf doen: niet bij de pakken neerzitten en leven uit onze eigen kracht en potentie.

De kracht dus, van Verrijzenis en de Heilige Geest; dat is het verhaal dat elk jaar weer opnieuw wordt herhaald, zoals het leven van elk individu ook telkens weer die herhaling  kent met dezelfde elementen daarin: geboorte, weerstand van een samenleving,ontplooiing, iets proberen te betekenen voor mensen om je heen, bijval krijgen en ook weer vijanden, verraad, verdriet, lijden, vreugde, doodgaan en blijven voortleven in de geest van de mensen die er nog  zijn.

Het is mooi dat een wereldreligie dit verhaal elk jaar opnieuw in woorden en rituelen levend houdt en deelname eraan kan jezelf ook levend houden en je mee laten stromen in die grote gemeenschap en beweging die mensen gaande houdt en met elkaar zou kunnen verbinden... Zo beleef ik dat: wat je zegt, ben je zelf. Met dit grootse verhaal, al 2000 jaar oud en verankerd in nog veel oudere teksten in die hele bibliotheek die Bijbel heet, worden je eigen ervaringen en emoties gearticuleerd, ze hebben allen recht van bestaan, ze vertellen dat het mogelijk is om boven je kleine zelf uit te stijgen.

Maar geloof alsjeblieft niet dat het allemaal echt zo gebeurd, elk jaar weer! Wat echt is, is wat we eraan leven. Alle christenen vervallen niet in angsten en verstarring op de  dagen dat er volgens het verhaal geen God aanwezig is en juist daarmee toont het verhaal haar ware vitaliteit en levenskracht, die in elk mens  aanwezig is. En dat kun je je weer eigen maken en krijgt de volle ruimte, door dat wat de mensheid heeft vormgegeven in die andere wereldreligie, het boeddhisme: meditatie maakt je los van de dagelijkse waan en brengt je naar het hart van het leven zelf: het mysterie van heelheid en licht.