Misschien laat ik het zo. Er ontstaat in mij de behoefte om sommige dingen eens anders te doen. Ik ga wel naar Oerol op Terschelling, maar overweeg dit jaar eens geen enkele theatervoorstelling vast te leggen of te bezoeken. Hoe zal dat zijn? En dit jaar misschien niet naar Venetië, maar in de zomer doorwerken en tussen die twee werkdagen door, kamperen op natuurcampings in den lande? Om eens in de herfst langer weg te gaan?
Gisteren had ik een cursus die ging over Verzuim en Het Eigen Regiebeleid. Wat moest ik daar als klusjesvrouw, die toch in feite heeft meegemaakt dat haar verzuim door ziekte, niet tegen kunstlicht kunnen, uiteindelijk door de werkgever als werkweigering gemarkeerd werd? Eigen regie, hoezo? We moeten naar Warme Zakelijkheid was het betoog voor de pauze, in plaats van de Softe Kilte van tevoren. Dat is: O, wat erg voor je, doe maar rustig aan, ziek maar goed uit en vervolgens niks meer van je laten horen. Hetgeen één miljoen mensen in de uitkering heeft opgeleverd. Nergens op de wereld is het zo goed geregeld rondom ziekteverzuim als in Nederland. Verzuim klinkt negatief, noem het liever neutraal: absentie...
O, o, zoveel mooie woorden. Elkaar aanspreken op verantwoordelijkheden, niet vragen naar de ziekte, want dat hoort bij de privacy. Warme Zakelijkheid zijn de nieuwe toverwoorden. Gelukkig mocht ik na de pauze naar huis, ik was per ongeluk uitgenodigd, de cursus was niet voor mij bedoeld. Nou, daar was ik het in ieder geval hartgrondig mee eens. Ik werd er wat balorig van, ik was al in de stad en de balorigheid uitte zich in een milde vorm van kooplust. Wat niet meer is, dan toch kopen wat je eerder overwoog en snuffelen tussen leuke spulletjes.
Ik kocht drie brillen, een aanbieding bij Eyes+More. Ik was met W. uit NZ eerder in de week in mijn brillenwinkel, zij zocht een nieuw montuur, ik zette er zelf een op, want ja, ik ben in een half jaar tijd twee brillen verloren en heb nu een zonnebril en een ‘computerbril’, het voldoet wel, maar is niet optimaal. Ik hoop dat je die gaat kopen, riep W., je zult er alleen maar complimenten mee krijgen! Een bril met boven bij de wenkbrauwen en de brede brilpoten rood en verder goud-achting. En nu heb ik ook een vliegeniersbril als zonnebril, terwijl ik dacht van oudsher, toen het mode was, een hekel aan dat model te hebben.
De dingen dus nét een beetje anders doen...Gewoon eens niet toegeven en op mijn strepen blijven staan, niet de rol van de oudste spelen, dingen initiëren en je verantwoordelijk voelen, maar ‘wat doen’, van dag tot dag... Het hart op de tong hebben, in plaats van de kat uit de boom kijken. Al met al bevallen die subtiele verschuivingen, me op dit moment bést, alles wordt een experimenteerterrein, waar wellicht meer onverwacht en nooit gezien onkruid gaat groeien dan kleurig eenjarig perkgoed die je welbewust een plaats geeft.
