Nu zag ik alweer vader-merel met een dikke vette worm en ander spul, landen in de appelboom. Vast een rustpauze voor dat allerlaatste stukje, het nest in. En nu goed kijken en blijven volgen. En toen zag ik het zwarte staartje in de meiboom een kleine duik maken en stoppen. En daar, alweer op ooghoogte, net zoals het tortelduivennest, onder een dikke tak begroeid met klimop was het nest! En ik zag twee kleine snaveltjes schemeren!
Wat slim weer gevonden. Want die dikke tak is niet natuurlijk, die heb ik er ooit in gegooid,om de afscheiding met de buren wat volume te geven. Nu, groen begroeid, dus een perfect dak en beschutting biedend voor een nest. Voor mijn neus, vanaf het terras, nu dus een plek om te blijven kijken. Die jongen zullen binnenkort natuurlijk nog gaan uitvliegen. Elke dag kijk ik ook naar het tortelduivennest, maar daar zijn nog geen jongen, geloof ik.
Ook in de klimop en bruidssluier boven het dak, moet onder de mussenkolonie ook een merelnest zitten. Want ook daar vliegen merels regelmatig in en uit. Misschien zit het zelfs lager, gewoon in het afdakje, van oude bamboestengels, en dan lagen riet, oude takjes, plastic zeil, oude tentdoek en natuurlijk klimop die daar weer opgroeit. En vlakbij, ik weet niet waar, ik denk niet in mijn tuin, ook nog een tortelduivennest. Want ze roekoeën naar elkaar, terwijl er weleens twee op het dak bij de buren zitten.
Mijn tuin is vooral een groene kluis nu, heel beschut en vol levende wezens. Er zijn ook kikkers, heel grote en kleine en als ik thuiskom en langs het kleine vijvertje loop, dan hoor ik plons, plons, ze springen dan vanaf de kanten het water in. En er zijn ook weer zwartige padden. Niet die grote oude van weleer, maar kleine jonkies, dat vraagt alleen tijd, eer... Ik ben ook geneigd om te denken dat er in de dichte bamboe jonge mussen zitten, want ik hoor ook piepend getjilp. Maar dat kan niet, bamboe leent zich niet voor nestjes. O, het zijn natuurlijk die jonge mereltjes, bedenk ik nu, maar twee meter verderop!
