Het is Zondag en dan komt God vanzelf naar mij toe. Dit is ook een soort van grapje, want het is nu eenmaal zo dat een groot gedeelte van mijn brein gevormd is door een theologiestudie en de aanverwante praktijk van een ‘kloostertijd’. Tegenwoordig ben ik hier allemaal totaal niet meer op gefocust, maar het onderwerp blijft wél haken. Mijn brein is als een vishaakje, zodat wanneer er iets daaromtrent voorbij komt, ik me er toch even weer in ga verdiepen.
En nu kwam het door Anouk, die afgelopen week haar nieuwste plaat uitbracht. Een van de wijzen van media aandacht, was een exclusief interview met Matthijs van Nieuwkerk op YouTube. Dat had op zich óók nieuwswaarde; het eerste wat hij weer deed, na gecanceld te zijn. In dat interview vraagt Matthijs naar haar geloof. Ze blijkt, al 15 jaar, dagelijks bezig met bijbelstudie en kijkt naar de shows van Joyce Meyer, een prediker die al tientallen jaren aan de weg timmert. Je kunt een app van haar downloaden en ik beland in een overweging over wat het is om een ‘spiritueel rijp mens te zijn’. Ik snap meteen waarom Anouk haar volgt: je ziet een sterke, nuchtere vrouw, die tegelijk geen blad voor de mond neemt, maar zichzelf en wát ze zegt ook relativeert. En dicht op de huid van mensen zit, omdat ze hun gedachten verwoordt en ze betrapt op inconsistenties. Met het spreken over God boort ze de positieve, warme kracht aan die er in elk mens zit. Haar motto is iets van: vraag niet aan God, wat die voor je kan doen, verval niet in zelfmedelijden en in jezelf gecentreerd zijn, vol oordelen: Maar vraag aan jezelf wat jij kan doen om deze wereld beter te maken.
Natuurlijk werd Anouk weer gevraagd of het een statement is, dát ze Matthijs van Nieuwkerk weer een publiek podium gaf. Haar antwoord zou ik wel ‘spiritueel rijp’ willen noemen. Ze zei dat ze zelf graag met hem wilde praten, omdat ze niemand anders kende met zo’n grote muziekkennis en met zo’n enthousiasme voor muziek. Hij heeft spijt betuigt, en misschien is er na mij weer iemand die zich door hem wil laten interviewen…enzovoort, zei ze. Géén gemoraliseer: zij boort de kracht van Matthijs aan omdat ze daarmee zelf óók het beste in haar kracht komt.
Haar nieuwe plaat Deena & Jim, is een conceptalbum, alle liedjes gaan in elkaar over, en is opgenomen met een philharmonisch orkest in Praag. In het eerste nummer spreekt ze ook en zegt dat het een album een liefdesbrief is voor degenen die wanhopen; waarvan ze hoopt dat iedereen zichzelf kan herkennen in al die verschillende kanten die Deena &Jim zijn. Het zal de eerste plaat van haar zijn die ik zelf vaker zal gaan horen, want ik hou wel van dat filmische en ben nooit zo’n fan geweest van harde rock.
When I Die is een lied waarvan ze wel vindt dat het op haar uitvaart gedraaid mag word. Met daarin de boodschap: treur niet te lang, ga vooral verder, vier het leven.
