En dan zie je plotseling een onbekend stukje Nederland, zo’n moment dat je denkt: er is toch wel ruimte en rust te vinden. Het landschap wordt steeds leger; weilanden, oude boerderijen, vroeger allemaal met rietbekapping. Je arriveert in een lintdorp, zoals dat dan heet, een kronkelende lange weg waar ongeveer alle huizen aan staan, ‘uit het veen’ begrijp ik door Wikipedia en het heeft 980 bewoners. Het ligt nog nét in Overijssel, tegen de grens van Drenthe.
Het enige opvallende gebouwtje is een kapel, maar die wordt binnenkort verbouwd tot een appartementencomplex.
Oppaskind E. had er al een trekkerswedstrijd meegemaakt: traktoren die een slede voortrekken, zij is er voor het eerst gaan samenwonen en vierde nu haar verjaardag. Wat een overgang van een drukke stad naar een dorp, maar het beviel goed en twee jonge poezen waren prominent aanwezig.
Ik lees dat het de bedoeling was geweest om er 70 Oekraïners op te vangen in een oud gebouwtje, de hele bevolking is meteen in opstand gekomen. Dat zou ik óók doen… Daar is toch niet over nagedacht, wat moeten zij daar doen, terwijl er ook nog eens nauwelijks openbaar vervoer is? Dat wist ik, het had mij meer dan vier uur gekost vanuit Hoenderloo, wel fijn dat ik vanuit Nijmegen mee kon rijden. Nederland wordt ineens héél groot van dorp naar dorp, zonder auto.
Er hing een heel grote koekoeksklok, een echte uit het Schwartzwald, vertelde A. mij. Met drie herten aan de bovenkant, waar het gewei van die op de top eraf was gehaald, anders paste het niet wegens het plafond.
Donker hout met de hand gesneden, die gewichten in de vorm van dennenappels, dat je er dagelijks aan moet trekken om het gaande te houden, die Koekkoek die elk half uur tevoorschijn komt. Het riep oude herinneringen op, de fascinatie dat zo’n vogeltje uit een luikje verschijnt en ‘Koekkoek’ zegt, al kun je nú reconstrueren dat het met een soort blaasbalgje gaat, en dat het een gelúidje is, waar je menselijk brein dan Koekkoek van maakt. Het is ineens een begerenswaardig object, zo’n klok zou best wel passen in een boshuisje… toch?
