Het is dat ik in het klooster ben en dus ongegeneerd op zoek mag gaan naar een medebroeder. Zo vond ik San Bruno, door even te googelen. Plotsklaps. Het lijkt wel een verrijzenis naar het land van de zichtbaren. Je typt 'Ribalta' en daar in de eerste verwijzing die het orakel Google geeft, staat hij: in witte pij, zijn vinger speels op de lippen: 'Sssst... praat niet teveel... alles is relatief... neem jezelf niet al te serieus... luister gewoon naar de stilte...' Deze Bruno, daar liep ik in Valencia tegen aan, nadat ik al gevallen was voor hem. Ja, Bruno met jou kan ik wel leven!De gardiaan van hier kwam binnen, zag Bruno en vroeg: 'Hé, waar ben jij mee bezig?!' Ik prevelde iets van: 'Dat is Bruno, de Kartuizer. Maar hij zag: passie-bloempjes, dus toen zei ik iets over 'een internetdagboek, om mijn gedachten te ordenen...'
Enfin. Bruno, de Kartuizer. Hij wordt ook geassocieerd met de olijftak uit een van zijn lievelingspsalmen. Ook mooi, toch? Dit is mijn korste blog, ever. De gardiaan wil ook nog even internetten.
