Ik typ hier op een klein laptopje met een heel langzame internetverbinding, half in het donker, nog steeds in Venetië. Omdat ik niet weet hoe alle knoppen werken, ontstaat er wellicht een half leesbaar blogje.Voor mijn eigen herinnering aardig, voor anderen wellicht onleesbaar. Excuses bij voorbaat.In het boek dat5 ik aan het lezen ben, hier in Venetië (zie vorig Passiebloempje), vertelt een telg van de beroemde Amerikaanse Curtisfamilie, die in de vorige eeuw het culturele leven van Venetië weer nieuw leven inblies, toen Venetië in een absoluut dieptepunt was, dat Venetië eigenlijk een dorp is. Als je alle toeristen wegstript, dan blijft er een knus inwonersaantal over, dat elkaar ook niet kan ontwijken.
Je kunt niet wegduiken in een auto, of weg snellen op een fiets, je doet bijna alles wandelend, dus de meest logische vraag die manlief aan zijn vrouw stelt is niet: wat heb je gekocht,maar wie ben je allemaal tegengekomen?
Dus ik loop op een pleintje en iemand roept enthousiast naar me, lachend, how are you doing? Het blijkt de mevrouw van het boekhandeltje te zijn die helemaal aan de andere kant van Venetië ligt. Hoe bestaat het. Ik vertel haar dat het boek (zie vorig Passiebloempje) me heel goed bevalt, ze kraait van plezier en zegt dat ik nu zeker wel begrijp waarom zovelen een hekel hebben aan het boek. Ja, ik begrijp het.
Ik vind Venetië nu veel mooier dan 28 jaar geleden, zeg ik, de stad heeft volgens mij vooruitgang geboekt. Or maybe it is because you become older, so now you can appreciate it more?, vraagt ze met een twinkeling in haar ogen. Ja, dat is wellicht een wijze observatie van een dame die iets ouder is dan ik. Die me de vorige keer vroeg waar ik vandaan kwam, besides that you are a beautiful woman.
Ze moest door, zei ze spijtig, ze had een appointment met een leerling. Ze geeft Engelse les aan Venetianen. Live well! wenste ik haar toe. You too, you too!!! Zulke ontmoetingen heb je geloof ik, alleen maar als je alleen op pad bent.
Dit blogje werd getypt met drie onderbrekingen omdat nieuwe jongeren ingecheckt moesten worden en dat rond middernacht. Vier jongeren zitten op banken onderuitgezakt op hun eigen mee gebrachte laptop te internetten. Er klinkt weer pianospel over het water en er lopen drie ratten rond te schuifelen in de regen. Het heeft overigens de hele dag geregend. Maar toen ik de dame in de ochtend ontmoette niet.
