Vandaag is het experimentdag, want Schola-dag, waar ik nu niet heen ga om te kijken of ik het mis. Bij het ontwaken dacht ik: Ja, ik mis de reis erheen, ik mis de kapel, ik vind het jammer om de andere Schola-genoten niet te zien. Maar ja, dat zijn in feite de randverschijnselen: het gaat erom dat je daar met zijn allen je buigt over een tekst en via Lectio Divina, langzaam steeds maar herkauwend lezen, als het ware door je eigen bodem zakt, weg uit je comfort zone.Voor mij is de hele wereld ondertussen een text. Steeds opnieuw, bij alles wat je doet, onderneemt, meemaakt, ervaart, is het de kunst om niet op een automatische piloot van gewoonte en bekendheid te varen, maar om het Leven dat zich daarin afspeelt te koesteren en te begroeten en het Licht daarvan ietsjes verder te dragen.
Als de hele wereld text is, dan is een tekst van een oude woestijnvader, die je leest in een klooster, elk woordje peurend en proevend, natuurlijk ook één van de vele verschijningvormen waarbinnen je iets mee kan maken van dat Leven. Maar evenzeer ook niet. Klooster, Abt, Oude Tekst, die bijna heilig wordt verklaard: dat kan ook een trucje worden of een excuus om te denken dat je heel Intens en Bewust en Goed bezig bent. Onzin natuurlijk, het is maar een weggetje, een maniertje, een aanleidinkje tot.
Gisteren in Zomergasten met Erwin Olaf, kwam er een stukje uit de oude serie Batman & Robin voorbij. Een wereld waar politiemannen op een rijtje salueren voor hen, waar bikinimeisjes op een dakterras zwaaien, waar mensen blij naar boven kijken dat er hoeders zijn die het leven in Gotham city veilig maken. Erwin Olaf verzuchtte dat deze wereld voorgoed verdwenen is, maar dat je daar wel heimwee naar kunt hebben.
Het komt me voor dat men in Kerken en Kloosters ergens nog steeds zo'n soort zelfbesef heeft: Wij zijn de hoeders, wij bieden redding, iets Moois en Schoons wat verder nergens op de wereld verkrijgbaar is. De plek die er gearticuleerd wordt: een plek waar God en het Goddelijke de ruimte krijgt, dat is inderdaad uniek. Maar alles, werkelijk alles daaromheen: het is net zozeer mensenwerk als overal ergens anders.
En die aanraking met het Goddelijke, menen dat je daar de vertegenwoordigers van bent, dat zorgt tegelijkertijd voor precies het omgekeerde: uitsluiting van homo's, vrouwen, andersdenkenden. Eigendunk en Almachtgevoelens worden een soort onzichtbare verbindingstroop waardoor pedofilie, macht en seksmisbruik, negatie van een ander, achter het goddelijk decor aan de orde van de dag zijn. Achter het goddelijk decor is heel veel pijn en verwonding.
Als God Overal is, het oerelement dat Hem/Haar vanaf het begin wordt toegedicht, dan is zhij dus ook werkelijk Overal. Ga de wereld dus in en neem je eigen geest en bewustzijn en dat van een ander serieus. Creëer ruimte, rust en tijd waarin dit kan gedijen. Dat is mijn motte van deze experimentdag en eigenlijk van elke dag.
