Gisterenavond was ik naar de Carmina Burana. Dat zijn middeleeuwse liederen uit de 13 e eeuw, waarvan er in 1937 een aantal, 24 of zo, op muziek zijn gezet door Carl Orff. De hele verzameling is gevonden in een Benedictijnerabdij in Beieren en nu te vinden in de bibliotheek in München. Ze komen uit de vagantenliteratuur, waar de bandeloze gevestigde clerus, (ja, toen ook al, dus) op de hak wordt genomen.
De muziek is opzwepend en werd met een heel eigen Slavisch sfeertje uitgevoerd door het Staatsphilharmoniker Banatual Timisoara, uit Roemenie, als ik het wel begrepen heb, maar gedirigeerd door een Nederlander. Voor de pauze speelden ze de Romanian Rhapsody van Enescu, wat me nog meer raakte dan de Carmina Burana. Heftig en vurig en dan weer teder en smachtend.
Geweldig, zo'n live orkest voor je oren en ogen! Ik had een toneelkijker meegenomen en die close-ups van musicerende mensen, geconcentreerd, aandachtig, allemaal letterlijk op elkaar ingespeeld: dan ervaar je hoe de wereld zou kunnen zijn zonder woorden: louter muziek. De paukkist was het allergrappigst: er zaten heel wat donderslagachtige roffels in en dan gaf hij zich geheel en moest daarna elke keer weer zijn brilletje op zijn neus recht zetten.
Jammergenoeg waren de solisten niet zo goed als in de uitvoering die ik op cd heb, dus mijn absolute hoogtepunt, waar de sopraan In trutina zingt, verdween in het niks, eigenlijk. De woorden in de Engelse vertaling luiden aldus:
I am suspended
between love
and chastity,
but I choose
what is before me
and take upon myself the sweet yoke
De muziek is opzwepend en werd met een heel eigen Slavisch sfeertje uitgevoerd door het Staatsphilharmoniker Banatual Timisoara, uit Roemenie, als ik het wel begrepen heb, maar gedirigeerd door een Nederlander. Voor de pauze speelden ze de Romanian Rhapsody van Enescu, wat me nog meer raakte dan de Carmina Burana. Heftig en vurig en dan weer teder en smachtend.
Geweldig, zo'n live orkest voor je oren en ogen! Ik had een toneelkijker meegenomen en die close-ups van musicerende mensen, geconcentreerd, aandachtig, allemaal letterlijk op elkaar ingespeeld: dan ervaar je hoe de wereld zou kunnen zijn zonder woorden: louter muziek. De paukkist was het allergrappigst: er zaten heel wat donderslagachtige roffels in en dan gaf hij zich geheel en moest daarna elke keer weer zijn brilletje op zijn neus recht zetten.
Jammergenoeg waren de solisten niet zo goed als in de uitvoering die ik op cd heb, dus mijn absolute hoogtepunt, waar de sopraan In trutina zingt, verdween in het niks, eigenlijk. De woorden in de Engelse vertaling luiden aldus:
I am suspended
between love
and chastity,
but I choose
what is before me
and take upon myself the sweet yoke
