Door het winterse weer gaan er ook allemaal dingen niet zoals je dat wilt. Mijn verwarming viel grotendeels uit in het weekend en dus was het kleumen onder de douche, hopend op af en toe een warme straal water, die weer veel te heet is dan. Ik lees braaf de gebruikaanwijzing en die meldde dat ik niet moest resetten. Bel ik de storingsdienst, blijkt dat ik gewoon mag resetten. Een dag kleumen voor niks dus.
Maar ja, ach ja: een geplande logeerpartij en wandeling ging wegens sneeuwjacht ook niet door en dus besloot ik me op die dag te wijden aan het maken van een sterrenhemel boven mijn kerststal. Dat het koud was binnen, dat paste nog wel bij het beleven van een heldere sterrennacht bij de stal van Bethlehem, zo hield ik me zelve voor.
Wat een geklungel, ook. Een donkerblauwe doek opgehangen en kerstverlichting erachter. Gaatjes geknipt zodat de lampjes daar doorheen konden, maar het resultaat was geen sterrenhemel, maar een schetterende kermisattractie. Alle lampjes er weer uit gefrutseld en toen leek het al wat. Nu weet ik hoe het perfekt had kunnen zijn: sterren knippen uit de stof, precies zoals in het echt: dan krijg je het idee dat de donkere hemel slechts een voorhangsel is van de zee van licht daarachter.
Mijn kerststal is weer aardig uitgebreid: een slak (voor het langzame leven) een eekhoorntje (voor het verzamelen van kostbaarheidjes in het leven), 3 mannen erbij, 3 vrouwen. De vrouwen delen brood uit, lopen met kruiken stromend levend water, hoeden een gans, zoals de gans het symbool is van Ludger, wiens pad we die dag ervoor niet liepen. Van de mannen ligt er eentje te luieren met zijn blote voeten op een boomstronk (ja, heel herkenbaar), de andere is een visser, en weer een ander loopt met manden fruit.
Een bonsaiboompje erbij dat zal bloeien in Juni, wanneer de zomer weer begint. Onder het boompje een klein Chinees vrouwtje van klei. Dat is een knipoog naar me zelve, nu verborgen in dit kerstlandschap. Want ik had er best wel bij willen zijn hoor, bij de geboorte van dat kind in die stal. Getuige die kerststal waar ik het hele jaar mee zit te spelen.
Maar ja, ach ja: een geplande logeerpartij en wandeling ging wegens sneeuwjacht ook niet door en dus besloot ik me op die dag te wijden aan het maken van een sterrenhemel boven mijn kerststal. Dat het koud was binnen, dat paste nog wel bij het beleven van een heldere sterrennacht bij de stal van Bethlehem, zo hield ik me zelve voor.
Wat een geklungel, ook. Een donkerblauwe doek opgehangen en kerstverlichting erachter. Gaatjes geknipt zodat de lampjes daar doorheen konden, maar het resultaat was geen sterrenhemel, maar een schetterende kermisattractie. Alle lampjes er weer uit gefrutseld en toen leek het al wat. Nu weet ik hoe het perfekt had kunnen zijn: sterren knippen uit de stof, precies zoals in het echt: dan krijg je het idee dat de donkere hemel slechts een voorhangsel is van de zee van licht daarachter.
Mijn kerststal is weer aardig uitgebreid: een slak (voor het langzame leven) een eekhoorntje (voor het verzamelen van kostbaarheidjes in het leven), 3 mannen erbij, 3 vrouwen. De vrouwen delen brood uit, lopen met kruiken stromend levend water, hoeden een gans, zoals de gans het symbool is van Ludger, wiens pad we die dag ervoor niet liepen. Van de mannen ligt er eentje te luieren met zijn blote voeten op een boomstronk (ja, heel herkenbaar), de andere is een visser, en weer een ander loopt met manden fruit.
Een bonsaiboompje erbij dat zal bloeien in Juni, wanneer de zomer weer begint. Onder het boompje een klein Chinees vrouwtje van klei. Dat is een knipoog naar me zelve, nu verborgen in dit kerstlandschap. Want ik had er best wel bij willen zijn hoor, bij de geboorte van dat kind in die stal. Getuige die kerststal waar ik het hele jaar mee zit te spelen.
