Dat ziet er vreemd uit, want je bent er niet op geprogrammeerd: Joden met zwarte hoeden en vlechtjes, met gebedsriemen, een vrouw die alleen thuis aan haar man heur haar mag laten zien, alles doordrenkt met die oude gebruiken, het bidden en zingen en bespiegelen in de sjoel en dan die twee mannen, er eerst niet aan willende toegeven, maar uiteindelijk wint de passie en het verlangen. De rabbi, ook een vriend van Aaron, die ook rabbi had kunnen worden, in plaats van slager, vraagt hem: Waarom? Ik lééf nu', zegt hij, tevoren was ik dood.
Natuurlijk kan het niet zo blijven. Aaron kiest uiteindelijk voor zijn vrouw en gezin, een vrouw die zonder dat er veel woorden over worden gewisseld, weet wat er aan de hand is, rustig blijft en alleen maar zegt, dat het aan hem is, om een keuze te maken. Als een grote onhandige jongen ligt hij in haar schoot en vraagt haar kracht. Op het einde van de film gaat hij naar de bron en het koude zwemwater, waar hij en Ezri elkaar voor het eerst naakt zagen, hij duikt onder, het water boven hem is het laatste beeld.
Nu gaan we vandaag weer herdenken en onze vrijheid vieren, maar wát herdenken we ondertussen en wiens vrijheid vieren we? Nog steeds is homoseksualiteit een groot taboe binnen alle traditionele godsdiensten. Seksualiteit en 'roeping' lijken al helemaal niet samen te kunnen gaan. In het klooster zei zuster C. dat ze de kus van William en Kate niks aan vond, die was niet echt, en zuster R. zei lachend terug: Wat weet jíj daar nou van! En L. een trouwe meditatiegangster (zie blogje Spekkoek, dec. 2010) begon een demonstratie te geven hoe een echte kus er dan wel uit had gezien. O liefje!, lebber, lebber, en R. zei: maar L. toch , is dat nu het resultaat van de meditatie?
Enfin. We vieren de vrijheid, en Geert Wilders pakt de mensen op hun achilleshiel, door met zijn Partij voor de Vrijheid, te wijzen dat ook Moslims, homoseksualiteit radicaal afwijzen en dit soort mensen daarom niet in NL. horen te zijn. Een Veluwse homojongere op de Biblebelt, heeft het even moeilijk... Ogen open houden en wellicht niet de vrijheid vieren in een democratisch land, waar al zo lang geen oorlog is geweest, maar tolerantie, eindeloze tolerantie en mededogen.
Laat een ieder ten volle haar mogelijkheden en verlangen gestalte kunnen geven, zodat mensen niet terwijl ze leven, moeten erkennen dat ze eigenlijk dood zijn. Wat leeft en ademt, laat het elkaar tegemoet komen in tedere omhelzing.