Ik heb nichtje L. ingewijd in de wondere wereld van het struinen tussen spulletjes. Koninginnedag, een heel Goffertpark vol. Tevoren kende zij alleen die ene straat in het dorp waar ze woont. Al helemaal in het begin, we waren amper op dreef, vond zij, nog in plastic verpakking, frutseltjes, oorbelletjes en iets van een chinees poppetje voor aan een sleutelhanger. Voor S. een vriendinnetje dat verhuisd is, Chinees en geadopteerd met heimwee naar haar oude omgeving.L. wilde het perse kopen. Nee, niet wachten, voor wat er nog meer zou komen, dit was een leuk cadeautje! Wat lief. De mevrouw achter de kraam maakte daar meteen gebruik van en vroeg 50 cent en dat is helemaal niet zó weinig in Koninginnedag-geld-proporties. Maar dan heb je ook wat en L. had haar eerste aankoop dus binnen.' O, we worden melig'!, zei ze halverwege de dag, terwijl haar paarse schooltas al bijna vol was met spulletjes.' Ik denk dat ik morgen spierpijn zal hebben van al dit sjouwen.'
En toen zag ze een leuk, langwerpig broodmandje, zomaar gratis en ze wilde die meenemen. Tesamen met een rode stoffen roos en een glitter zilveren bal, die als je het leuk etaleerde, níet op een kerstbal zou gaan lijken.'Ik dénk, dat mama hier niet veel aan zal vinden', zei ik. 'Weet je al wat je ermee gaat doen?' Kom, dacht ik, laat ik een verstandige vraag stellen. 'Ja, hoor!, op mijn kastje!' Weer verderop lag een heel grote raamverlichting in de vorm van een grote kerstboom, groen met heel veel kerstrozen erin. 'Nee L, dát lijkt me géén goed idee', riep ik, terwijl L. aan de boom begon te trekken. Ja, maar die rozen wél, kijk maar! en ze drappeerde er drie bij, in het broodmandje, 'Dat is blij!'
Dat is blij, vertelde ze, is een nieuwe uitdrukking. Je zegt niet: 'Ik ben blij' of 'dat maakt me blij', je zegt dus 'dat is blij' en dat betekent dus dat het helemaal volmaakt , te gek en oké is. We fietsten naar haar huis en zusje zag het broodmandje al onder de snelbinders van mijn fiets. L. was immers al helemaal volbeladen in haar fietstassen, daar kon niks meer bij. 'Nee, L. dat is toch niet van jou hé!' ik dacht al: 'echt iets voor mirjam om dat mee te nemen.' Zusje ging welhaast uit haar dak. Wat moet je ermee, dat geeft allemaal stofnesten, o nee! wat is dát dan allemaal, gilde ze, terwijl L. al haar aanwinsten uitpakte.
L verdween naar haar kamer. Even later mochten we het resultaat gaan bekijken. Wel verhip, dat broodmandje met rozen kleurde wel erg leuk op haar rode kastje, vond ik. En al die beelden van beertjes stonden heel geinig op haar tv-tje, die ze bijna nooit aan heeft. Dat is blij!
