Elke realiteit kent meerdere verhalen, er zijn meerdere reizen die je tegelijk maakt, in de droom, de verbeelding, de hoopvolle verwachting, de geprojecteerde toekomst. Ergens, daar vanuit leef je, daar is de onderstroom, daarheen terug keren, dat blijft een kunst.
Ik vond, weer op het juiste moment, een nieuw, oud boek, ooit in het Nederlands gelezen en nu in het oorspronkelijke Engels en ik vind meteen het citaat terug dat ik lang geleden eens over heb geschreven in een schriftje dat ik wilde aanleggen met mooie citaten: Every journey conceals another jouney within its lines: the path not taken and the forgotten angle. These are the journeys I wish to record. Not the ones I made, but the ones I might have made, or perhaps did make in some other place or time.
Het citaat is van Jeanette Winterson, al op de eerste bladzijde van Sexing the Cherry. Dat wat bijna werkelijkheid is, zó dat je het al een beetje geleefd hebt, en dan weer verdampt: toch was je er kort en hevig en het kan een deel worden van je werkelijke autobiografie... Winterson vervolgt, enkele regels verder: For the Greek, the hidden life demanded invisible ink, They wrote an ordinary letter and in between the lines set out another letter, written in milk. The document looked innocent enough untill who knew better sprinkled coal dust over it. What the letter had been no longer mattered; what mattered was the life flaring up undetected...
Het leven, dat je leeft, geschreven in melk... Alleen de goede verstaander, de werkelijke ziener weet waar je het kolenstof op poedert, zodat het onzichtbare leven zichtbaar wordt. Soms droom je vooruit: leeft er in je droom wat er in de werkelijkheid exact zo kan gebeuren. Misschien schrijf je dan zelf in je dromen, je werkelijke leven in melk. Goede bellettrie doet dat ook: die boeken schrijven jouw leven in melk.
