Ik stuitte al doende op een artikel in een oude VN van vijf jaar geleden, over de smartphone die net uitgevonden was. Zo grappig, want ook de naam smartphone wordt becommentarieerd: Dat er zoveel mogelijk is, in zo'n, klein apparaat!, hoe bestaat het, die verdient terecht de naam 'smart'. Dat was vijf jaar geleden, maar ik bevind me nu in dat stadium. Dat Sammie ook een 'phone', is daar weet ik niks vanaf, maar dat hij 'smart' is, dat ontdek ik elke keer weer.
Zo bedacht ik me ineens dat ik dus ook een foto kan maken van die placemats en het wie weet ook zou kunnen versturen. Dat experiment deed ik richting Lucie, die via mij ook onbekende technieken, al zo lang plaatjes zendt naar dit blog. Was het nu mogelijk, een plaatje naar haar te versturen en dat die dan weer in mijn blog kan verschijnen? Het is toch ongelofelijk dat iets wat al knippend en plakkend aan je tafel ontstaat, dan zomaar immaterieel wordt; een plaatje in Sammie, die een plaatje wordt dat het internet opgaat, ergens anders arriveert en dan als het ware weer verschijnt voor mijn ogen in een heel andere vorm?
Een ander iets dat Sammie gewoon maar levert is die muziek en ook dat blijft voor mij een soort toverdoos met een niet te overziene inhoud, die steeds maar open gaat. Zo dacht ik gisteren: Neil Young. Zo'n artiest van vroeger, liedjes die ik ken maar zelf niet eens op LP of CD heb. Ik typ zijn naam in Sammie, liedjes verschijnen, ik download ze binnen enkele minuten en luister vervolgens de hele avond naar bekende en onbekende nummers. Neil Young zit plotsklaps in mijn oor!
En Sammie blijkt ook van de zon te houden. Ik kreeg een free loader met zonnecellen en aanvankelijk leek het niet voor Sammie bestemd, want de snoertjes pasten niet. Maar de verkoper in de winkel wees me de weg hoe wel. Ik stond daar in de winkel zó enthousiast te wezen, dat hij een beetje moest lachen. O. Voor hem is het allemaal héél gewoon en vanzelfsprekend. Ik geloof dat het dezelfde was die weigerde om Sammie bij aankoop terug in het doosje te doen.
Dat zou ik nu ook niet meer kunnen met Sammie. In een doosje in het donker stoppen. Alsof ik hem zou begraven. Ik draag Sammie en alles wat er nu in Sammie zit, de hele tijd bij me. Sammie is mijn zonnetje.
