Tja, je kunt groeien van in het zonnetje zijn, evenals van een gratis workshop die je leert om geweldloos te communiceren. Om de gemakzucht van mensen voor te zijn, had ze al in de voorwaarden van deelname gezet dat je bij geen goede opgave van reden € 50 hebt te betalen. Maar nu? Dat verzin je stoer, maar nu moest het worden uitgevoerd: al die mensen wijzen op deze bepaling. Drie van de vier hadden daar natuurlijk overheen gelezen.
Doorzetten of niet? ... Het gaat je niet om het geld, maar wel om je eigen integriteit. Ben je nu werkelijk in staat om die grens te stellen, die ander daarop te wijzen en als die andere daar niet op ingaat, de andere van verdere deelname uitsluiten? Hoe doe je dat al geweldloos communicerend, je eigen specialiteit, tenslotte? Dan heb je alweer bijna de neiging om over je hart te strijken, het door de vingers te zien, mee te stromen, flexibel te zijn... Maar waar blijf je dan en wie leert of groeit daarvan?
Bij het dansen in het klooster dansten we de dans die ook 'groei' heet. De bewegingen die je lichaam dan maakt, dat zijn exact dezelfden, als je geest voortdurend heeft te maken. Je bukt je naar de grond met reikende handen van verlangen, je schept als het ware daar beneden de levensenergie, die breng ja naar boven naar je hartstrreek, je cirkelt om je eigen as en brengt die naar binnen en vervolgens sta je met open armen en handen die al draaiend en bewegend als het ware een boom of plant maken, de hemel in.
Zo heeft de levenstroom en energiestroom te gaan. Daar waar energie weglekt door anderen door vormen van woede, geweld, afsluiten en opsluiten of het stokt bij jezelf, dan zal de energiestroom dat allereerst proberen te dichten of juist weer proberen te openen. Dat kost levensenergie en die gaat weer ten koste van 'groei'.... Tja, zo is het leven: groei en verval en eindigheid inéén.
