Nichtje L. blijft mijn kennisbron rondom leuke nieuwe liedjes en opvallend nieuwe dingen. Van die dingen dus, van de jeugd van tegenwoordig. Zonder haar is het telkens die oude hap en blijf je steeds maar hangen in wat je al kent.
Ze liet me een liedje zien van een man die Stromae heet. Hij zingt 'Formidable' en doet dat als een dronken man en gaat op de tafel bij Umberto Tan in de late night talkshow staan. Op een ritmische beat zingt de man over zijn ellendig dronkenmansleven, dat ergens toch een uitweg kent. Hij doet dat goed. Hier acteert iemand en zingt tegelijk: het is niet uit effectbejag: dit is oprecht en eerlijk.
Thuis zie ik dat ik al over hem gelezen had in Vrij Nederland, hij staat op de voorpagina van 30 november 2013. 'Een Franstalige Belg bezingt het verdriet van Europa. En wordt een wereldster.' Hij wordt de nieuwe Jacques Brel genoemd, en wat mij vrolijk maakt, is dat hij verschillende stijlen door elkaar heen mengt. Ik hou steeds het gevoel dat dit de toekomst is: mensen nemen hun wortels serieus, hij is een mix-kind van het zwarte Rwanda en het witte Europa, en ontwikkelen van daaruit hun eigen visie, onbevangen em vrij. Wereldburger zijn, zonder dat dit eenheidsworst betekent.
Nichtje vertelde ook over de nieuwe Walt Disney-animatiefilm FROZEN. Ze liet er liedjes van zien en vertelde het hele verhaal. Uit haar mond hoor ik het ontstaan van een nieuwe, moderne wereldmythe met vrouwen in de hoofdrol. Nog nooit heeft een Walt Disney film zoveel geld opgebracht, lees ik later. Daar word ik enthousiast van! De kern van een mythe is, dat er helden zijn, die obstakels moeten overwinnen, in henzelf of in de grote, gevaarlijke wereld, en dat ze er dan gelouterd uitkomen. Ze begrijpen ineens meer wie ze werkelijk zijn en wat hun bestemming in het leven is. Elk mens maakt op een bepaalde wijze deze levensgang mee: van duisternis naar licht. Dat gaat nooit vanzelf: je moet er wat voor doen.
In FROZEN gaat het over twee zusjes. De oudere heeft toverkracht, waardoor ze van sneeuw en ijs mooie werelden kan maken, door met haar hand te bewegen. Maar er is ook een andere kant aan. Ze kan ook, per ongeluk, een vloek als het ware, realiseren. Zonder dat ze het weet verandert ze het koninkrijk waarvan zij troonopvolgster is in een altijd durende winter.En ze verwondt haar jongere zusje per ongeluk, zodat haar hart kan bevriezen met de dood tot gevolg, tenzij er werkelijk iemand van haar zal gaan houden, die haar hart weer kan laten smelten.Op het einde blijkt ze dat zelf te zijn.
Het oude zusje Elsa verstopt zich sindsdien in haar eigen vertrekken, bang om haar jongere zusje te verwonden, die van niks weet hieromtrent. Dan gaat Elsa de wijde wereld in en in het lied Letting Go, weet ze zich te bevrijden van haar last. Ze tovert trappen van ijs: zoals de Jacobsladder in het oude testament, bereikt ze zo haar eigen hemel, haar bestemming. De Nederlandse vertaling is nog sterker dan het Engels. Zie hier die aloude woorden in een nieuw liedje die over bevrijding van jezelf gaan:
Laat het los, laat het gaan
het roer moet om, ja dat moet...
Ik ga op zoek naar wie ik ben,
verleg de grenzen die ik ken
geen goed of fout geldt hier voor mij
ik ben vrij
Laat het los, laat het gaan,
voorbij is de storm in mij
Laat het los, laat het gaan
Geen tranen meer voor mij
Hier begint mijn nieuw bestaan
Onbevreesd en vrij
M'n kracht neemt toe en schept een zuilenrij van steen
Mijn ziel bouwt een kasteel van ijskristallen om me heen
In elk kristal weerklinkt de echo van mijn geest
Ga nooit, nee nooit meer terug; het verleden is geweest.
O! Soms zou je het mensen er wel in willen stampen: Neem een andere afslag, dan die je kent. Breek met oude gewoonten. Begin opnieuw. Dan wordt het zoals Stromae zingt: Formidable.
