Kloosterserie: Clarissen

Ik was heel benieuwd wat er van gemaakt zou worden: ze hadden een heel weekende gefilmd in het klooster De Bron voor een aflevering van een half uur. De aflevering van het klooster Velp Grave in dezelfde kloosterserie, vond ik heel teleurstellend: dat valse geromantiseer rondom een klooster! Aan zuster M. had ik nog gevraagd of ze het niet eerst van te voren wilde bekijken. Maar nee, ze gaf het maar uit handen, maar had er wel een goed gevoel over. Dat hoop je dan maar mee.

Dus ik hield mijn hart een beetje vast: ik had gehoord dat de cameraploeg in de keuken een oude pan ontwaarde in het keukenrek onder en dat ze wilden dat die prominent neergezet werd. En dat zuster Clara gevraagd werd of ze de kaarsen in  de kapel in het donker wilde aansteken: 'Dat doe ik anders nooit zo !, nou ja, als ze dat graag willen..'.Het beeld werd gebruikt bij de vooraankondiging, die avond: Ja, heel symbolisch natuurlijk: het wordt licht in de duisternis. In een klooster.

Het was een zeer geslaagde aflevering, vond ik. Het gaf precies de juiste intentie en leefklimaat weer, die er is. Ja!, ja!, nou weet ik weer waarom ik me er ook zo thuis voel, dacht ik.Zij hebben die volkswijk rondom zich, ik mijn eigen wijkcentrumpje. Het prettig vinden, om die twee sferen om je heen te hebben. De plek van De Bron is het verlengde van mijn eigen leefplek.Ofwel: de tegenkant ervan, een soort van bijna een-eiige tweeling.

Het thema was keuzestress. Ik geloof dat men er ook, al doende, achter kwam, hoe dat er uit kan zien. Zuster C. vertelde, dat ze stomverbaasd waren dat het klooster geen auto had. Ze wilden filmen daar waar C. elke week mantelzorg verleent aan 5 medezusters. Met welke auto zullen we gaan?, hadden ze haar gevraagd. Dat weet ik niet, zei ze, ik ga altijd met de bus. Dus werd ter plekke besloten, dat er een interview moest komen in de auto van de tv.

Van Marianne had ik al gehoord hoe het einde zou zijn: Het hoort bij de serie dat bij het uitzwaaien, er nog een 'wijze' boodschap vanuit het klooster aan Leo Fijen word meegegeven. Dus M. zei dat ze gezegd had: 'Je ging naar binnen met het thema keuzestress: ik hoop dat je weggaat met het idee van keuzevrijheid'.

Je hoeft geen Claris te zijn, om dat te beleven. Keuzestress en keuzevrijheid zijn twee volkomen verschillende wijzen van ervaren omtrent hetzelfde: de wereld die aan jou  in alles een uitdaging geeft om daarin een vorm te vinden die bij je past. Ik zag dat ze Leo een sleutel gaf, die tenslotte in jezelf zit: een ieder heeft een sleutel, waarmee je zelf kunt beslissen welke deuren je dicht maakt en opent.

O, ja: ik ben zelf ook nog even te zien: in de kapel, lichtblauw fleece-vest met de ogen dicht. Dat doe ik daar het liefst. En in de 'buitenwereld' heb ik liefst mijn ogen open.

Uitzending Gemist. RKK Kloosterserie Bij de Clarissen in Nijmegen.