Kijk, dat is nou een nuchter standpunt in die hele Pieten-discussie, die nu in Gouda ook een eigen leven is gaan leiden; Je noemt de Piet naar hoe die eruit ziet. Dus bij de nationale intocht van Sinterklaas, dit jaar in Gouda, zullen er 'Stroopwafel-Pieten' rondlopen, oranje-achtig gekleurd. Krijgen ze dan ook kleine ruitjes op hun gezicht? Meteen een mooie reclame voor het export-product van aldaar, zo denkt men. Is dat nou de bedoeling? Gaan er in Alkmaar Gele Kaas-Pieten lopen en in Den Bosch Bossche Bollen- Pieten? En zijn die dan weer donkerbruin? Uuuuh?!
Ik weet echt niet, wat ik vind van de Pietendiscussie. Mijn traumatische ervaring rondom dicriminatie is, dat ik als kleuter bij het schoolhek stond te wachten om opgehaald te worden en dat er een kring van grote kinderen om mee heen ging staan en die zongen: 'Inda-Pinda-Poepchinees'. Géén verwijzing naar kleur, dus.
Zwarte Piet zou verwijzen naar de slavernij, maar als kind kon je juist bang zijn voor Zwarte Piet, want die kon je in zijn zak stoppen en meenemen op de boot naar Spanje. Zoiets als de slavenhandelaars dus deden: schepen vol vanuit Afrika naar Amerika.
De Oempa Loempa's in Sjakie en de Chocoladefabriek van Roald Dahl, die waren donkerbruin, want ze hielden van cacoau en chocolade: logisch toch? Maar in de latere edities van het boek zijn de Oempa Loempa's wit gemaakt! Dat slaat toch nergens op?
Inda Pinda Poepchinees is misschien wél een verwijzing naar kleur, bedenk ik me nu. Maar in mijn beleving telde dat niet. Mijn bruin-geel huidvelletje vond ik altijd helemaal oké.
Zolang ik me kan herinneren, ken ik dit verhaaltje: God, die ging de mensen maken en bakte ze in de oven. De eerste keer haalde hij ze eruit: te wit en te bleek: hij had ze te kort gebakken. De tweede keer haalde hij ze eruit en toen waren ze donkerbruin en zwart: God had ze te lang in de oven gehouden. Toen bakte hij ze voor de derde maal: mooi bruin-geel: precies Goed!
