Dat het maar even genoteerd is: gisteren heb ik voor het eerst weer languit op de grond van de zon liggen genieten. Het was in de Haterse Vennen, weliswaar met een winterjas met daaronder mijn oude Starskey&Hutch-vest, nog van de middelbare school toen de gelijknamige politieserie populair was en de vesten een hit werden. En met warme thee uit een thermosfles en onderwijl een mandarijntje pellend.
De dagen zijn qua weer zo op en af. Nu is het weer grijs, maar gisteren een blauwe lucht en zon. Dan kán ik niet binnen blijven. Ik heb nu een korte route door park Staddijk en bedenk dan dat dit een autistisch trekje in me is: waarom dit nooit eerder bedacht en fietste ik altijd met een grote omweg dus, langs de grote weg? Pas toen ik te voet ging dwalen vanaf mijn huis, vond ik deze route uit...
Een paar weken geleden lagen er over de vennen een heel dun vliesje ijs: ook heel mooi. Een week later kon je er, geloof ik, schaatsen. Lente en winterweer wisselen elkaar in deze tijd af. In Park Sonsbeek en Park Zypendaal floten vorige week de vogels, uit volle borst, alsof de lente in volle gang was. Maar op een grijze dag als deze is het weer stil, ook in mijn mussenkolonie.
Ik hoop dat de laatste zal blijven. Binnenkort moet er profesioneel gesnoeid worden, met steigers en al langs het huis. Ik heb net de offerte ondertekend. Dat kan ook via internet, heb ik net uitgevogeld. Ik hoop dat het dan een stralende zonnige dag is, zodat de mussen heel hard kwetteren en men daardoor extra voorzichtig zal zijn met het verwijderen van de hedera, dat is dus klimop op het dak. O, wat ben ik toch natuurminnend ...