Wat een typerende en voor zijn leeftijd, rijpe waarneming over je eigen maaksels. Dus ik ga kijken op YouTube en zet de muziekinstallatie aan. En hup, daar verschijnt hij en ik ben meteen verkocht. Als ik nu puber was, dan zou ik meteen naar de platenzaak rennen en in de tijd dat het nodig is om er voldoende zakgeld voor te hebben, alles wat er is van hem aanschaffen.De jeugd van tegenwoordig hoeft niks meer aan te schaffen en haalt alles van het internet.
Hij heeft een stem die aan Elvis Presley doet denken in de uithalen en dat klopt, want zijn Maori-oma was Elvis Presley-fan, dus dat was zijn voorbeeld wat zingen betreft. Hij leefde twee jaar geleden in Brisbane en op de vraag waarom hij uit Nieuw Zeeland is vertrokken richting Australië zegt hij: Tja er zijn vier en een half miljoen mensen in geheel Nieuw Zeeland en zoveel wonen er alleen al in Melbourne. 'I wanted to expand my horizon'.
Dat doet veel jeugd in New Zealand: Overseas gaan. Sinds zijn middelbare school maakt hij al liedjes en speelt hij gitaar en zong in koren. De Maori zingen veel directer en vanuit het hart, het lijkt of het Westen daar bang voor is om dat zo te doen, zegt hij. 'Daar komt mijn open, bibberige manier van zingen vandaan'. Ik herinner me dat toen ik er was, er rondom rondom Kerst een heel grote bijeenkomst was van koren met kinderen uit de heel wijde omtrek op het Zuideiland. Georganiseerd vanuit de lagere scholen, maar ook kinderen die alleen thuis onderwijs hadden, op een afgelegen boerderij in de bergen, kwamen dan ook, het was dé gelegenheid van ontmoeting en samenkomst. Er waren wat solo-optredens en de authentieke Maori-liedjes ontroerden me. Ik stel me ineens voor dat ik hem er ooit gehoord zou kunnen hebben, als klein jongetje...
De liedjes die hij alleen zingt met zijn gitaar geven me bijna een brokje in de keel. Een liedje heet: When I was a young Girl. Hij wordt een oude ziel genoemd in een jong lichaam. Als je hem dan ziet zingen, zo'n knappe mooie jongen, alles gevoelig aan hem, die helemaal androgyn wordt door de woorden die zo intens uit zijn inborst komen... ja dan... lijkt het alsof muziek als een soort van engelengezang een menselijk lichaam kan bewonen.
PS: Nu pas, een dag later, zie ik dat hij lijkt op L. een jongen uit mijn eerste jaar theologie, die in mijn kamer in een spijkerblouse met cowboylaarzen mijn gitaar pakte en begon te zingen...Na samen een tentamen voorbereid te hebben en gehaald ,was hij de week erop verdwenen.
PS: Nu pas, een dag later, zie ik dat hij lijkt op L. een jongen uit mijn eerste jaar theologie, die in mijn kamer in een spijkerblouse met cowboylaarzen mijn gitaar pakte en begon te zingen...Na samen een tentamen voorbereid te hebben en gehaald ,was hij de week erop verdwenen.
