Klooster-crashen

Dit bevalt me heel goed: het contrast dat ik nu zelf geschapen heb tussen de maandag en de dinsdag. Gisteren de hele dag mediterend en reflecterend binnen doorgebracht. Eens gesnuffeld aan de Geestelijke Oefeningen van Ignatius van Loyola, de oprichter van de Jezuïeten-orde. Of je een zonde van je zelf drie keer op een dag wilt overdenken. Maar ik kon niet op een zonde komen en denk dan dat dit om het begeren van een vrouw gaat, omdat mannen meerdere keren op een dag aan seks denken.

Ik  heb de online kloosterbibliotheek van de monniken op Schiermonnikoog gevonden, die in januari 2019 een zo te zien prachtig pand, nu in gebruik als herberg, gaan bewonen. Ik kwam maandelijks  in het klooster dat ze verlaten hebben, Abdij Sion in Diepenveen. Die bieb is nog niet af, de ambitie is om er alle teksten die er zijn in op te nemen. Ik las er ooit de Collatio van Cassianus en heb goede herinneringen aan de gesprekken die we daarover in Sion hadden.

Online komen al die namen van abten langs die vanaf de derde eeuw in de woestijn hebben geleefd, allemaal maar met één doel: bij God willen zijn, écht leven, niet lauw. Iets in mij begrijpt dit volkomen en iets in mij zoekt deze teksten op en neemt waar dat ik misschien ten diepste een soort van monnik ben, maar dan in de wereld en ook zo’n beetje tegen wil en dank. Ik heb kinderen gewild, niet alleen, maar in een relatie, en het is er allemaal niet van gekomen. Ooit heb ik wél besloten om parttime te werken zolang als dat kon, om niet opgeslokt te worden.

Als er kinderen waren gekomen dan was ik fulltime gaan werken, misschien was ik dan leraar levensbeschouwing geworden omdat dit beter verdiende dan beheerder zijn en dan had ik auto leren rijden, om tijd te winnen en dan was mijn leven nu vol geweest. Nu is mijn leven leeg en hark ik bladeren... Wat ik bewust wilde en waar ik op heb aangestuurd is niet gebeurd in mijn leven, maar waar mijn diepste verlangen was, dat is nu uitgekomen...

Handarbeid, een onderdeel van de traditie van de Cisterciënzers, is heel voldoening gevend. In een ander taalspel: de ene dag zit ik in mijn hoofd en de andere dag zit ik volkomen in mijn lichaam en mag na acht uur buiten werk bij -1 graad Celsius thuiskomen en crashen. Geen uitgebreide maaltijd bereiden, want daar ben ik dan  te moe voor, dus iets eten wat ik al eerder heb klaargemaakt, een warme douche en dan liggend een filmpje.

Niet echt monnikachtig? Dat klopt. Ik ga ook niet zes keer per dag bidden in een kapel. Maar de innerlijke stilte is wel een groot goed in mijn leven. En dat geef ik vorm in alles wat er in de wereld naar mij toe komt, ik crash mijn zelf de wereld in. Met andere woorden, ditmaal uit de Franciscaanse traditie: heel de wereld is mijn klooster.