En vandaag is dan het omslagpunt, omdat ik nu alle spullen om mij heen heb vanaf het verre verleden in mijn kindertijd, naar mijn laatste aankoop: een op zijde geschilderd tafereel volgens de Noord-Indiase traditie in donkerblauw. Het hing provisorisch tussen een elektriciteitsdraad en de roze muur geklemd in mijn kamer in India. Nu hangt het, ingelijst en wel aan mijn rode muur en als ik ernaar kijk sta ik tegelijk ook in die kamer in India en zie ik mij weer de deur uitlopen, naar de zee of de straat op. Ik keek best vaak naar dit schilderijtje, daar: een tuin vol activiteit, een stroompje en een waterbron
Ik heb de laatste grote stukken uit het huis van mijn ouders naar mijn huis gebracht. Waaronder Het Topstuk, zoals de broers en zussen het noemen: een vis uit Venetië, van glas van Murano, plat, ongeveer 45 cm lang en 20 cm hoog, met rode streepjes in het glas, een zwart abstract oog, een gaatje achter, waardoor het golvend glas, zoals een halve vlag, een achtervin krijgt. Een kopie van deze vis staat op het graf van mijn ouders en het had een prominente plaats, met een schijnwerper erop, in mijn ouderlijk huis. Daaronder keken we op de grond op kussens naar tv, geleund tegen een oranje muur met zonnen.
De vis is het begin geweest van een gigantische vissenverzameling van mijn ouders, die nu de huizen van hun vijf kinderen zijn binnen gezwommen.Ik kijk nu naar de vis, in mijn bijna donkere kamer,en gisteren heb ik er het plekje voor gecreëerd, op een witte doek en met een lampje erachter, tussen twee boekenkasten, Deze vis heeft de groei van de familie doorgemaakt, heeft al het lief en leed gezien, zwom mee naar het appartement bij de Waal, bijna in haar element, en is nu in een nieuwbouwwijk terechtgekomen in een huis dat op een hol lijkt, tussen de bomen in een oerwoudtuintje.
Alle spullen in mijn huis kunnen weer langzaam verdwijnen, maar ik denk dat deze vis met mij mee blijft zwemmen tot het einde. De Vis uit Venetië, heet ze in de familie, maar wanneer zij exact is komen aanzwemmen, weet niemand. Venetië was indertijd vooral een klank, een plaatsaanduiding. Nu roepen de woorden een stortvloed van beleving en herinnering op. Dat deze vis nu bij mij is, is...? ja dat is de betekenis ervan: mijn huis is nu compleet.
