Toevallig zat zij nog vers op mijn netvlies omdat zij in december tijdens een viering rondom geweld tegen vrouwen en minderheden haar verhaal deed als gehandicapte transgender-vrouw. Toen kwam ik er pas achter dat zij heel christelijk gelovig was. In mijn beeldvorming hoorde zij bij ‘links’ en 'actie’ en daar hoort het label ‘gelovig’ niet bij. Toen ik hem voor het eerst in een rolstoel tegenkwam, misschien wel 15 jaar vanaf in den beginne, kwam hij (toen nog wel, dus ) me bekend voor. Ik moet hier eerlijk bekennen dat ik haar (toen dus dit), ook weleens ontweken heb omdat ik een overdosis had gehad van een transseksuele man in beginnende transitie en coming-out, waar ik te lang mijn welwillende en luisterende oor aan gegeven had... Zomaar ineens dood aan een acute hartstilstand en zij is het tweede bericht in korte tijd met dezelfde doodsoorzaak, een maand geleden was er ook een leeftijdgenoot, blakend in zijn gezondheid...
Het andere doodsbericht was A. Bij de middelbare-school-klassen-reünie toen iedereen 50 was,ontbrak hij al en niemand had antecedenten van hem, ook ik niet meer, terwijl ik indertijd wel een speciale band met hem had... Nu kwam er een mail van een oud klasgenoot die kennelijk ergens in de administratie van A. een spoor had achtergelaten en ineens van een onbekende de boodschap kreeg dat A. vorig jaar was overleden.
Ach A... hij heeft ooit een gedicht voor mij geschreven in het schoolblad, we bekenden dat we wel verliefde gevoelens hadden, maar hij hield afstand en ik was ook geen vlotte of verdere iniatiefneemster. Doordringend met zijn grote bruine ogen zei hij een keer, terwijl we samen naar de bushalte liepen: ‘mijn hart is warm, maar mijn lichaam koud.’ We draaiden meer dan een jaar rondom elkaar, we communiceerden via songteksten en ik zie ons nog tegen elkaar aan geleund met onze benen bengelen, al zittende op de hoge tafels van het oude biologielokaal, dat overblijflokaal was van de 5e en 6e klas. We hadden hetzelfde pakket en zaten er vaak alleen.
Vlak voor het eindexamen kwam hij met het liedje Don’t cry for me Argentina... dat exact zijn gevoelens voor mij vertolkte, zei hij, maar het mocht niet baten... Hij liet me niet los en toen bedacht ik dat hij misschien homo was. Was hij niet heel misprijzend toen ik die ene keer met een jurk op school verscheen? ... Uiteindelijk heb ik hem opgezocht en dat hem gevraagd. Ja, dat was zo, vreesde hij... ik was de eerste met wie hij erover sprak.
Hij beleefde zijn coming-out en weer een paar jaar later bezocht ik hem bij de Albert Cuypmarkt, waar hij samenwoonde met zijn eerste echte vriend. De jongen bleek, net als ik, van Chinees-Indonesische afkomst...Toen ben ik hem uit het oog verloren. Nu zie ik een foto van hem op zijn oude Facebook-pagina. Heel in de verte herken ik zijn ogen nog. Als inspiratiebron staat daar John Denver. Die hebben we samen ontdekt. Zijn lievelingslied van de lp Back Home Again was ‘Eclipse’ en van mij 'Sweet Surrender'.
