Ik maakte een kleine wandeling: de hele straat is versierd met bamboebogen, daaronder de offertafeltjes vol fruit, bloemen, eten, ook in plastic verpakte koekjes. Elk huis heeft een poort met daarachter de familietempel, alles nu versierd met doeken en bloemen en vlaggen, de offerandes overal gestapeld. Achter in de straat stroomt een klein beekje. Een jongeman was zijn motor aan het wassen, verderop ook twee andere mannen. Schriele kipjes scharrelen rond, een enkele hond. Je loopt door het groen van palmbomen, bananenbomen met trossen bananen, ficussen en ik weet niet wat de namen zijn van al dat groen. Overal daartussenin ook altaartjes. Ik liep een stukje terug met de buurman van Koko die ik van een offerplaats zag lopen. Ja, die raadde het goed: Tingal de Koko? Verblijf je bij Koko? Op een plekje onder een overkapping grote kippen in ronde manden of waren het toch hanen voor een hanengevecht?
Ze wachtten op de priester voor de ceremonie. Die was maar kort,toen ik de tempel betrad zat hij op de verhoging bij het hoofdaltaar. Ik geloof dat hij alleen het water gezegend heeft, de familie ging bidden op de grond tussen de vier offertempels. Of de priester nog iets extra’s heeft gedaan terwijl ik mee bad, kon ik niet zien. Ik had een sarong en kabaya aan en mijn haar opgeknoopt. Een ieder, en twee jonge vrouwen met een baby op schoot en een met een melkflesje, met een rieten mandje voor je met bloemen en een brandend wierookstokje op het mandje. De ouderen hoefden niet op de grond te zitten, die zaten op de trappen bij de altaren. Gezien mijn leeftijd hoor ik natuurlijk eigenlijk bij hen, maar ik zat bij de jonge vitale generatie.
De eerste keer vouw je je handen boven je hoofd en daarna naar het midden van je borst op de hoogte van je hart. Daarna nog drie keer met een bloem in je hand, die je daarna in je haren steekt. Vervolgens kwam de moeder van Koko langs met heilig water. Ze sprenkelt wat in je handen en dat drink je op, ook drie keer. Vervolgens krijg je wat witte rijstkorrels die je op je voorhoofd plakt. En dat was de ceremonie. Als er woorden waren, dan bad ik iets van: 'Welkom aan het goede’, maar de gebaren werden in stilte voltrokken.
Zij gaan nu op familiebezoek enzo en vanavond om 19u is er een grote processie waar het hele dorp aan meedoet en die eindigt met een Barongdans. Ze beginnen in de dorpstempel, de processie loopt langs mijn kamer en dan kan ik aansluiten. Op auto’s en motoren ook rieten offerbakjes met bloemen en brandende wierook, op de witte Suzukiin de garage lagen de bakjes op een oranje kleed. Ik hoor overal de klanken van de gamelan.
