Als musicus en performer laat ze vervolgens zien dat ze deze praktijk heeft voortgezet: het publiek, de mensen vertrouwen, zich aan hen overgeven, niet bang zijn. Zij laat zich tijdens optredens vallen in het publiek, wordt letterlijk op handen gedragen en een keer vertoont ze zich naakt en mag iedereen hun handtekening op haar huid zitten. Zij doet aan couchsurfing en maakt mooie dingen mee; dankjewel zeggen en vertrouwen is een kunst die iedereen goed doet, zegt ze. Ze krijgt een hekel aan de muziekindustrie en besluit haar muziek gratis aan te bieden, geef maar wat je wilt of niet: zij hoopt op 25.000 dollar maar krijgt 1,2 miljoen.
Ik ga naar Spotify. Wat een originele muziek met punk en circusachtige sferen, maar daar waar ze alleen haar gedachten deelt met een ukelele of een piano die klik ik aan als favouriet: In my mind, The Ride. Ik kijk op YouTube want nu wil ik haar ook zien optreden: energiek, vitaal, extravagant, ze doet soms aan Bette Midler en aan Ellen ten Damme denken.
En dan zie ik het animatiefilmpje waar zij een gedicht van Neil Gaiman voorleest. Hij is degene door wie ik definitief belangstelling heb gekregen voor de graphic novel door zijn Sandman-project. Hij is geïnspireerd door de Noorse mythologie, heeft een gigantisch oeuvre en wordt in sommige kringen een van de belangrijkste moderne verhalenvertellers van deze tijd genoemd.
En dan zie ik het animatiefilmpje waar zij een gedicht van Neil Gaiman voorleest. Hij is degene door wie ik definitief belangstelling heb gekregen voor de graphic novel door zijn Sandman-project. Hij is geïnspireerd door de Noorse mythologie, heeft een gigantisch oeuvre en wordt in sommige kringen een van de belangrijkste moderne verhalenvertellers van deze tijd genoemd.
Het filmpje heet The Mushroom Hunters. Hij blijkt het speciaal geschreven te hebben voor een congres in Brooklyn over wetenschap, poëzie, kunst en verbeeldingskracht en het gedicht begint als volgt: Science as you know, my little one, is the study of the nature and behouvior of the universe. It’s based on observation, on experiment and measurement, and the formulation of laws to describe the facts revealed.
Het gedicht vertelt dan verder, dat de mannen omdat zij jagers waren andere kennis en observaties vergaarden dan vrouwen. De mannen maken wapens vanuit hun prehistorie, de vrouwen vlechten manden, zoeken paden van verbinding om de mannen weer te vinden. Het is een prachtig animatiefilmpje omdat het observatie en de daarbij horende ontwikkeling van de wetenschap nu ook in de handen van vrouwen legt. De beelden spreken voor zich en houden het geheel uit de sfeer van het betweterige of aanklagerige, het is vanzelfsprekend feministisch. Voor mij weer de ervaring hoe de toevoeging van beelden en tekeningen, de woorden; een verhaal, zoveel rijker kunnen maken.
En dan blijkt ook nog eens dat Amanda Palmer en Neil Gaiman elkaars echtgenoten zijn en dat Neil dit heeft geschreven terwijl hun kind dat onlangs haar eerste twee woorden sprak, op de buik van Amanda lag omdat het niet kon slapen. Het gedicht is, wanneer zij het voor het eerst voordraagt op dat congres, pas enkele uren oud... Voor mij is dit een zegening van het internet: zoveel nieuwe info in enkele uren tijd. En een persoonlijke cirkel is met deze ontdekkingen van Amanda Parker die een open huwelijk heeft met Neil Gaiman, rond.
