Gisteren, liggend op het bankje in de zon, kwam ik op het idee, om ook de overgebleven dennentakken, die nog in het achtertuintje bij de buren liggen, van de storm uit de hoge dennenboom, te gaan gebruiken als natuurlijk schuttingsmateriaal aan de voorkant. Daartoe knipte ik eerst al de groene dennenaald-takjes weg en daarna plaatste ik de kronkelende takken in de laurierkers-struikjes. En dan met ijzerdraad het aan elkaar bevestigen. Dat voelde als oeroude handelingen: want zo heb ik ook de gehele schutting aan de zijkant van mijn stadsachtertuin in de loop van vele jaren opgebouwd. Uit restmateriaal van snoeiwerk, voornamelijk bamboe.
Dan is er weer een cyclus doorlopen: want onderwijl kwam er een bericht van mijn huisgenoot, dat de woningbouwvereniging langs was geweest en vond dat na het broedseizoen de bruidssluier aan de zijkant wel moest worden uitgedund. Aan de ene kant opbouw en ergens anders weer inperking… Je kunt er niet omheen dat het in het leven altijd weer een komen en gaan is.
Er daalde een dagpauwoogvlinder op mijn knie, de eerste die ik hier zie, en die voor mij aan Moeder is gekoppeld, omdat die op de dag van haar uitvaart ook neerstreek, binnen in mijn slaapkamer en daarna weer, op cruciale momenten, zoals haar verjaardag. Was het nu weer zo’n speciaal moment? Bij mijn weten niet. Toen fladderde er ook ineens een grote gele citroenvlinder, die heb ik in al geen jaren gezien. Ik dacht aan Broer. Ik kwam in de eerste klassen van de middelbare school vaak bij een gezin die in de citroenvlinderstraat woonde, bevriend met M. met meerdere broers om haar heen.
Één van die broers leerde mij Simon en Garfunkel kennen. Die twee liederen in het begin van de gelijknamige albums: Sound of Silence en Bridge over Trouble Water… Ze passen bij deze tijd. Door die broer heb ik waarschijnlijk het overgenomen, denk ik nu, om muziek weer vanzelfsprekend met mijn broer te delen. Citroenvlinder: hopen op verzachting en verzoening hoe onbereikbaar dat soms ook lijkt, hoe machteloos je je soms kunt voelen, terwijl je dat zou willen kunnen: Like a bridge over troubled water, I will lay me down. Citroenvlinder, die zich hier ergens heeft genesteld: verlangen naar metamorfose.
