Een symposium om het 10 -jarig bestaan te vieren van het Vincent de Paul center Nederland. Hij was een heilige uit de 17e eeuw die de noden van de armen als centrale focus in zijn leven had, van de orde van de Lazaristen. In het logo zit de plattegrond van het ‘lazar’ in Parijs, de plek waar indertijd melaatsen werden verzorgd. Vriend L. was dagvoorzitter én hij had de organisatie van de dag op zich genomen. Hetgeen gepaard ging met heel wat bloed, zweet en tranen, hoorde ik bij het heel gezellige etentje achteraf met zijn twee partners. Vriend L. dineerde ondertussen met o.a. bisschop De Korte. Er was wel enig contrast constateerden wij, met de hapjes en de drankjes en de petit-fourtjes met zelfs het logo van de vereniging daarop en het doel: er zijn voor de armen en behoeftigen. Vriend L. bracht wel de juiste sfeer op deze dag, met zijn ontspannen en feestelijke persoonlijkheid.
In de late ochtend, vlak tevoren, deed ik mij opnieuw tegoed aan een pan vol gebakken tomaten van de struiken in mijn tuin. Na dik drie weken, hangt er opnieuw twee kilo aan rijpe tomaten, verborgen in het groen. Wat kan de natuur dan overdadig geven, terwijl jezelf niks gepland heb.
Ik zou zelf heel graag willen dat dit liedje waar zou zijn. Dat je oogst wat je zaait en dat dit goed is. Ik heb het vaker gezongen in periodes in mijn leven. Lopend in de bossen van Hoenderloo en op de ‘Eeuwige Jachtvelden’ in de Hoge Veluwe. Maar tegen ziekte is eigen wil en goede zorg niet opgewassen. Maar toch: doelgericht blijven zaaien en hopen op een goede oogst: iets anders kan een mens niet doen…
Of in een ander beeld: geduldig wachten aan de waterkant en hopen dat je wat vangt, geloven dat een actieve houding van toewijding en aandacht tot een positief resultaat leidt: toch het uiteindelijke doel van Vincent de Paul.
