Misschien moet ik er een jaarlijkse bosfeestdag van maken op 16 0ktober, want exact een jaar geleden liet ik mij ook verrassen door de enorme verscheidenheid van paddestoelen in het bos. Een vergelijking met de foto’s toen, levert nu weer heel andere plaatjes op.
Dat grote Eekhoornbrood, dat oude verhalen over elfjes en kabouters oproept, tezamen met aangeknaagde en daartegenover piepkleine puntgave paddestoelen, ik hoor mezelf hardop oh! zeggen, zoveel leven in het bos, in ene keer die ronde vormen en overal ook flink veel omgewoelde zwarte aarde van de zwijnen.
Maar ook dit vind ik mooi. De getuigenis van fragiliteit, nog maagdelijk wit, van wat net is omgevallen…
Deze spant voor mij de kroon: om felrood te verschijnen in het donkere mos!
