Ik denk terug aan de mensen in De Grondel, waar ik indertijd de enige beheerder was. Eerst was er niks, en toen ontstond er van alles. Er was animo voor een fitnessruimte en een gymclub, waar de naam ook verzonnen is door een deelnemer: Gymclub Veerkracht. Ook een ruilkast en de boekenkast, samen eten, een Kerst-Inn en samen voetballen kijken, sloeg allemaal aan. T en J waren zó gemotiveerd dat zij vrijwilliger werden, zodat het elke dag open kon zijn, want ik had maar 18,5 uur beheer tot mijn beschikking. En toen werd ik wegbezuinigd, de vrijwilligers moesten zelf alles doen en na twee jaar werd de boel opgedoekt, er kwam niemand meer… Wat voor mij écht leerzaam was, is dat het opzetten van een creatief clubje met tekenen en schilderen niét lukte en ook een ‘lezing’ over het bevorderen van groen in de wijk en het opzetten van een soort van ‘hulpketen’ vond men maar niks. Op een gegeven moment zij iemand tegen mij: ‘Mirjam, we zijn maar gewóne mensen, laat ons nou maar gewoon doen wat we altijd gedaan hebben, die dingen gaan boven mijn petje.’
Ik was bijna vergeten dat er een filmpje van was op YouTube: leuk om ze allemaal terug te zien.
Ik denk aan ze, omdat nu blijkt dat over het algemeen de hoogopgeleiden en ‘elitairen’ voor de Democraten stemmen en veel laagopgeleiden nu van zich hebben laten horen en Republikeins stemmen. In het wijkcentrum stond ik ook al vroeg met de mond vol tanden, ik kreeg ook niet uitgelegd waarom hun kind of kleinkind geen sociale woning kreeg toegewezen en al die buitenlanders wél.
Mensen zijn over het algemeen welwillend en zich helemaal van geen kwaad bewust, ze willen gewoon kleine veranderingen ten goede in hun directe leefomgeving. Alles rondom ‘de democratie ‘, klimaat, rechten van vrouwen, het grote politieke plaatje op het wereldtoneel: het is té abstract, het zegt hun niks. Dus ze stemmen op iemand die hen direct belooft dat ze het beter zullen krijgen en het campagnelied ‘Freedom’ van Beyoncé heeft waarschijnlijk eerder een bedreigende klank dan een bevrijdende.
Er is toch dat christelijke verhaal, van Hem die door de zittende macht als een misdadiger ten dood werd veroordeeld, maar wonderbaarlijk na drie dagen weer verrezen is? Het is toch juist goed om het politieke establisment te wantrouwen? … En daar is dan Trump, gewoon een man van het volk die grapjes maakt met een microfoon en pijpende bewegingen, een half uur gaat wiegen op muziek, één van ons is in zijn vuilnismannenhesje en frietjes bakkend in Mc Donalds. Met een 18 jarige zoon Baron, die hem wees welke podcasts populair zijn, zodat hij ook met dat publiek een praatje kon maken. Hij is de Verlosser, degene die het kan fixen voor hen en die bacon, die vijf keer zo duur werd onder Biden, weer mogelijk maakt op hun bordje. En Trump zelf zegt in zijn overwinnaarsspeech dat hij niet voor niks de moordaanslagen op hem overleeft heeft, God wil dat hij een gouden tijd voor Amerika maakt.
‘De gewone mens’… dat wat we allemaal delen: het wordt op een heel andere wijze ook verwoord door Joseph Fasano.
Iedereen zoekt een veilige omgeving om te kunnen floreren.
