Het is wel raar om op een dag iets te doen, terwijl je bewust besloten hebt op die dag ergens niet te zijn, waar de belangrijkste actie zich afspeelt. Konkreet: hoe ga ik om met mijn dag waar mijn tuin in de stad geheel wordt kaal gemaakt? Ik hoorde hier in de verte ook een graafmachine en zette dus meteen de radio aan. De klassieke zender, zo geruststellend en opwekkend; een fan van Simeon ten Holt liet meerdere versies van Canto Ostinato horen, dat eindeloze pianospel, nu met meerdere verschillende instrumenten. Zó lang dat hij berichten binnen kreeg van luisteraars, stop alsjeblieft, nou weten we het wel. Maar het paste wel bij een ‘levensritme’-gevoel; dat dingen in een stroom zijn, dat dit niet te stoppen is, almaar in herhaling en opnieuw.
Onderwijl las ik één van de nieuwste van Karin Slaughter die zomaar in het gratis boekenkastje lag, hier aan de Krimweg, de rechte weg van 4 km die naar het centrumpje van Hoenderloo leidt. Thrillers zitten voor mij in het gebied van ‘vakantie-lectuur’, maar ondertussen vergeet ik bijna dat je dan toch al jarenlang meeleeft met twee hoofdpersonages: Sarah Lint en Will Trent, zij kinderarts en lijkenschouwer, hij rechercheur met dyslexie en een traumatisch verleden in kindertehuizen. Eerder slechts vage collega’s , maar nu zijn ze dan op honeymoon in een sjiek exclusieve resort midden in de bergen, huisjes om een meer, prachtige natuur.Maar in het eerste hoofdstuk wordt de moord al gepleegd en dan vertelt het boek terug, hoe het 12uur tevoren was, 10 uur, enzovoort. Ergens heel passend; de combi van mooie natuur en bos en dat er dan een moord in wordt gepleegd, op deze dag.
En ik schep er genoegen in, om zomaar wat langer te kijken naar deze foto die ineens op mijn beginscherm van de IPad staat. New York, bij het Lincoln Center, waar er geoefend werd voor de dans Table of Silence op 9/11 Memorial Day. Dat publiek dat op de grote stenen meekijkt, twee eigenaren van hondjes die wetenswaardigheden uitwisselen.
En toen kwam er ook nog een filmpje, een fotocollage van wat ik vorig jaar op deze dag deed, maar het bestand blijkt te groot om hier toe te voegen. Ik was in Domburg, aan het strand.
Op het einde van de dag een bericht van de wijkbeheerder. En dat is dan dat. Het lijkt zo’n geruststellende klus, die ze klaarden.
