Heerlijk. Om wakker te worden en de stilte en de ruimte van het bos om je heen te voelen. Twee dagen geleden werd ik in de stad wakker en daar las ik in de ochtendzon in Merkstenen van Dag Hammersköld Een dun boekje met dagboekaantekeningen van deze Zweedse diplomaat die secretaris generaal van de Verenigde Naties was van 1953 tot zijn vroege dood in 1961, door een vliegtuigongeluk. Een druk openbaar politiek leven, dat echter gevoed werd door ‘iets’ daaronder.
In Nijmegen, bij de oude afdeling ‘spiritualiteit’ binnen de oude faculteit ‘theologie’, die nu niet meer zo bestaan, is dit boekje een uitgebreid studieobject geworden. Er is aangetoond dat dit een modern mystiek geschrift zou zijn. Om dit op te sporen is er een ‘gewichtige’ bril ontworpen met, ik zeg het hier uit mijn hoofd, vijf criteria, waar je de ware mystiek mee kan herkennen.
Eerlijk gezegd, denk ik nu, dat dit vooral een kwestie is van ‘zien-wat-je-wilt-zien’.
Neemt niet weg, dat er wel een toon en een stem nodig is, om dwars door het huidige politieke discours heen te breken. Wanneer ‘links’ een nieuwe partij wil oprichten, zou deze gevoed kunnen worden door iets anders dan kapitalistische mestgrond, waar geld het enige criterium is onder alle woorden.
Zulke woorden in Merkstenen en deze zijn geschreven tussen 1945-1949, vlak na de Tweede Wereldoorlog, kunnen je op een ander been zetten. (Ik zie nu dat onderzoek de woorden later dateert, dan in mijn oude uitgave, namelijk uit 1952, maar dat doet er niet zoveel toe.)
Een samenleving waar je je verwijdert van hen die met fel daglicht de aarde vertrappen. Jezelf en ieder ander zien in een verband met de aarde en de dieren en daar nieuwe wetgeving uit maken, nieuwe peilers, een nieuw perspectief.
Zo. Dit komt er ineens uit, in de ochtend van weer een nieuwe dag.
