De bussen staken, dus ik moet alles op de fiets doen. Toegegeven: het levert ook aardige ervaringen op. Gisterenavond bijvoorbeeld gefietst in een donker weerlichtende nacht. Poef! hier een shot licht en daar, aan de andere kant, silhouettten van bomen die ineens als bergen oplichten... en toen begon het keihard te regenen! Doornat worden, terwijl de aarde herademt, je huid tot diep in je porieën voelen, alert... anders had ik in een bedompte bus de rit uitgezeten, om alsnog nat te worden.Of vanmiddag bijvoorbeeld: het veld waar ik 4 dagen niet langs had gefietst stond helemaal rood en wit van de klaprozen en de camille: overal ineens die scherpe, prettige geur door de afwisseling van zon en felle regenbuien. Het is gek weer, maar het heeft ook wel wat.
Er is een foto de wereld rondgegaan: een groen Braziliaans regenwoud en in het midden daarvan een dunne strook grond met wat rieten daken, tenten eigenlijk. Een zogenaamd net ontdekte Indianenstam, maar volgens deskundigen al 21 jaar geleden in kaart gebracht.
Voor die Indianen was de overvliegende helikopter wel nieuw: je ziet ze erop schieten met pijl en boog en anderen heel hard wegrennen. Vrouwen waren helemaal zwart, een teken dat ze in de rouw zijn, wist de deskundige te melden. Zou er ooit een antropoloog het oerwoud in zijn gegaan, op veld nderzoek? En hoe worden ze nu dan gevolgd? Veel kunnen er niet geweest zijn want het is ook al bekend dat 1 op de 5 Indianenen sterft bij contact met de blanken.
In De Gelderlander van vandaag de kop: Uitvaartzorg aast op doden. Ziekenhuizen worden belaagt door uitvaartondernemers die bij het bed van de overledene, de opdracht binnen proberen te slepen. Welke beschaving is nu primitief? Die van de pijl en de boog, waar tot op de huid gerouwd wordt, diep in het Amazonegebied, een kleine groep mensen die niemand verder nodig heeft. Of wij in het Westen: we internetten, bloggen, sms-en, bellen, rijden auto, vliegen en stellen alles in het werk om te LEVEN: Hé waar bent U, contact, alsjeblieft!
Ik zeg altijd tegen mensen dat ik nog in de middeleeuwen leef, zonder internetverbinding thuis of mobiele telefoon op zak.
Toch heb ik ook een busstaking nodig om wakker te worden, om mijn zintuigen écht in werking te stellen: het geluid van regen, de geur van aarde, water op mijn huid, weerlicht dat vlekken achterlaat achter mijn oogkassen... even de échte wereld SMAKEN...
De metafoor bij mystici voor de ervaring van het Mysterie, het Geheim, de Levende, de Eeuwige, het échte leven: God, zo u wilt.
